Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması ve hırsızlık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/16080 Esas 2014/10631 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/16080
Karar No: 2014/10631
Karar Tarihi: 25.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması ve hırsızlık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/16080 Esas 2014/10631 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin birçok farklı ATM'den para çekmeye çalışmasının, birden çok banka ve kredi kartını kullanarak gerçekleştirilen banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması ve hırsızlık suçunu oluşturduğuna karar verdi. Sanığın sabıkasında birden fazla ilam olduğu halde, en ağır cezanın tekerrüre esas alınacağı kararı verildi. Ceza, hem hapis cezası hem de adli para cezasıdır. Mahkeme, adli para cezasına hükmedilmemesi gerektiğini belirtti ancak TCK.nun 43. maddesi gereğince cezasının artırılması gerektiğine karar verilmedi. Sanığın kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden velayet, vesayet ve kayyımlığa ait haklardan da hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiğine karar verildi. Hükümlerin üzerinde düzeltme yapılarak onanmasına karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nun 245/1, 43, 53/1-3 maddeleridir.

8. Ceza Dairesi 2013/16080 E. , 2014/10631 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması ve hırsızlık
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK.nun 245/1. maddesi gereğince hapis cezası ile birlikte adli para cezasına da hükmedilmemesi ve sanığın mağdura ait birden çok banka ve kredi kartını kullanarak değişik ATM"lerden para çekmeye çalışması karşısında; tayin olunan cezadan TCK.nun 43. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın sabıkasında bulunan birden fazla ilam tekerrüre esas kabul edilmiş ise de, infaz sırasında en ağır cezanın tekerrüre esas alınacağı değerlendirilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre sanığın, sübuta yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak:
5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin uygulamasında, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendinde sayılan sanığın kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden velayet, vesayet ve kayyımlığa ait haklardan da hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkartılarak yerine "sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-3 madde ve fıkraları uyarınca, (c) bendinde sayılan kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı, vesayet ve kayyımlığa ait haklardan koşullu salıverilmeye kadar, madde ve bendlerde sayılan diğer haklardan ise hükmolunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 25.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.