MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 02.02.2012 gününde verilen dilekçe ile tapu iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 18.06.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, temliken tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Somut olayda; davacının kayden maliki olduğu 2034 ada 2 parsel sayılı taşınmazında mevcut binanın komşu 1sayılı parsele taşkın bulunduğu ve bu taşkınlığın 2981 Sayılı Yasanın 10/c maddesi uyarınca yapılan imar uygulaması sonucu meydana geldiği dosya kapsamıyla sabittir.
Bilindiği gibi, yasal ayrıcalıkların dışında ayrılmaz parçanın (mütemmim cüz"ün) mülkiyeti ve buna bağlı olarak tasarruf hakkı üzerinde bulunduğu arza bağlıdır. Bu husus M.K.nun 684. maddesinde açıkca vurgulanmıştır. Ne varki, yürürlükten kalkmış olan 6785 sayılı yasanın l605 sayılı yasa ile değişik 42/c ve halen yürürlükte bulunan 3l94 sayılı imar yasasının l8. maddelerinde özel hükümler getirilmek suretiyle ayrılmaz parça (mütemmim cüz) olan yapı ile arz arasındaki hukuki ilişki kesilmiş bazı durumlarda yapı, üzerinde bulunduğu yerin malikinden başkasına bırakılarak imar parsellerinin oluşturulabileceği öngörülmüştür. Böylece yapıların bedelleri ilgili parsel sahiplerince yapı sahibine ödenmediği veya aralarında bu yönde bir anlaşma yapılmadığı yada ortaklığın giderilmesi davası açılmadığı sürece bu yapıların ömürlerini dolduruncaya kadar eski sahiplerine kullanma imkanı sağlanmıştır. Diğer taraftan, zeminin maliki olan kişinin taşınmazı bizzat kullanma yetkisi sınırlanmış, ayrılmaz parça (mütemmim cüz) durumunda olan yapı üzerinde tasarruf etme gücü özel yasa ile kısıtlanmıştır. 298l Sayılı Yasanın, 3290 Sayılı Yasa ile değişik l0/c maddesi de aynı doğrultuda hüküm getirmiştir.
Gerçekten, bir kimse kendisine veya yasanın himaye ettiği bir hakka dayanarak üçüncü bir şahsa ait bir taşınmaz üzerine ayrılmaz parça (mütemmim cüz) niteliğinde yapı inşaa etmiş ve imar uygulaması sonucu bu yer davalıya ait imar parseli içerisinde kalmış ise, kendi arzu ve iradesi dışında idari kararla oluşan bir durum söz konusu olduğundan kusurlu sayılamaz. İşte bu nedenle yukarıda değinildiği gibi yasa koyucu imar parseli malikine karşı yapı sahibini koruma zorunluluğunu duymuştur. Bu durumda, kendi taşınmazı üzerine yaptığı yapının bir kısmı veya tamamının imar uygulaması sonucu davalı parselinde kalan davacının Türk Medeni Kanununun genel hükümlerine göre (722 -725 maddeleri) dayanarak açtığı temliken tescil davası dinlenemez. Zira bu gibi olaylarda öncelikle anılan madde koşulları bulunmamaktadır. Yapı sahibi kendi levazımı ile başkasının arazisine değil kendi arazisine yapı yapmıştır. Öte yandan davacının yapısının davalı taşınmazında kalması özel bir kanun olan İmar Kanunu uygulamasından doğmuştur. Böyle olaylarda ne yapılması gerekeceği önceki 6785 sayılı İmar Kanununun 42/c,yürürlükte bulunan 3194 Sayılı İmar Kanununun 18, 2981 sayılı İmar Affı Kanununun 10/c maddesi ile düzenlenmiştir. Bu özel hüküm dururken genel hükümlerin uygulanmasına usul kuralları engel teşkil eder. Esasen söz konusu maddelerde açıklandığı üzere bu yapıların kural olarak korunması değil, yıkılması gerekmektedir.
Hal böyle olunca; mahkemece tapu kaydının dayanağı olan idari işlem iptal edilmeden temliken tescil davasının dinlenemeyeceği şeklindeki yanılgılı gerekçeyle davanın reddedilmesi doğru değil ise de, sonucu itibariyle doğru olan hükmün yukarıda açıklanan gerekçeyle onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün gerekçesinin değiştirilerek ve düzeltilerek ONANMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05.10.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.