Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 53/1-3, 63.maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 50/4. maddesinde taksirli suçlar bakımından hükmolunan hapis cezalarının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceğinin belirtildiği, bilinçli taksirin koşullarının gerçekleşmediği olayda, sanık hakkında, “cezanın üst sınır gereği” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile TCK"nın 50/4. maddesinde belirtilen paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmiş ise de; TCK 50/1.maddesinde belirtilen suçun işlenmesindeki özellikler ve sanığın kişiliği dikkate alındığında; asli kusurlu olan ve olay yerinden kaçan, üç gün sonra kamera görüntülerinin incelenmesi sonucu yakalanan sanık hakkında paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasındaki yasal olamayan gerekçe, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin cezanın fazla olduğuna, alınan kusur raporlarının yeterli olmadığına, ölen sürücünün alkollü ve hızlı olmasının asli olarak kazaya etken olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2)Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan ""sanığın kastına dayanan” ibaresinin yerine "sanığın taksire dayalı" ibaresinin getirilmesi ile TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.