Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5008 Esas 2018/2882 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında; TCK’nın 89/1, 89/2-b-e 62/1, 51/1-3, 53/1.maddeleri uyarınca mahkumiyet
2- Sanık ... hakkında; TCK’nın 89/1 89/2-b-e, 62/1, 53/1.maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafiinin sanığın kusuru olmadığına, taşeron ile yapılan sözleşme gereği iş güvenliği önlemlerini taşeronun alması gerektiğine, sanık ... müdafiinin ise mağdurun zararı giderildiğinden, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelnmesinde;
Nevşehir Belediyesi tarafından yaptırılan Avanos Kavşağı Alt Geçit yapım işinin ihale ile sanık ...’ın yetkili olduğu Eskioğlu inşaat şirketine verildiği, inşaatın kalıp beton ve demir işlerinin ise 21.04.2012 tarihli sözleşme ile taşeron ...’a verildiği, yaralanan 46 yaşındaki deneyimli işçi ...’ın ...’ın işçisi olduğu ve kavşak inşaatı için kurulan iskele üzerinde çalıştığı sırada düştüğü olayda; işveren sanık ile taşeron ... arasında yapılan sözleşme içeriğinde, “ iş yerinde iş emniyetinin sağlanması, işçi sağlığı ve iş güvenliği tedbirlerinin alınması ve olası iş kazalarının maddi ve manevi her türlü sorumluluğu ve yükümlülüğü taşerona aittir” şeklindeki maddeye yer verilmesi karşısında; sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi;
2-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanık hakkında; "sanığın dosya arasındaki sabıka kaydı incelendiğinde, sanık hakkında daha önceden CMK"nun 231 maddesi uygulandığı anlaşıldığından, sanığın bir daha suç işlemeyeceği yönünde mahkememizde kanaat oluşmadığından, sanığa verilen ceza hakkında CMK"nun 231 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” karar verilmiş ise de, sanığın mağdurun hastane masraflarını ödediği ve dosya içinde birer örneği bulunan 18.07.2012 tarihli para makbuzu ve 26.09.2012 tarihli para makbuzu ile mağdur ... ’a ödemelerde bulunduğunu iddia etmesi ve sanığın adli sicil kaydında sabıkasının bulunmaması karşısında; CMK"nın 231. maddesinde düzenlenen "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" hükmünün uygulanıp uygulanmayacağı hususunun dosya içeriğine uygun bir şekilde tartışılarak bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.