MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07/05/2015 tarih ve 2014/218-2015/172 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı banka şubesinden çekmiş olduğu çok sayıda kredi nedeniyle kendisinden istihbarat ücreti, proje komisyonu, masraf vb. adı altında kesintiler yapıldığını, 2005 yılından itibaren kullanmış olduğu tüm kredilere ait bilgi ve belgelerin davalı banka şubesinden istenilmesi halinde davaya esas değerin tespit edilebileceğini, bankaların yalnızca kredi verilmesi için zorunlu olan masrafları isteyebileceğini, aksi halde yazılı hükümlerin haksız şart olacağını ileri sürerek şimdilik 1.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari avans faizi ile birlikte davalı bankadan tahsili ile müvekkili davacıya iadesine, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalı üzerine tahmiline karar verilmesini talep ve dava etmiş; 22/12/2014 havale tarihli dilekçesiyle dava konusu taleplerini 6.323,43 TL artırarak 7.323,43 TL"ye çıkarmıştır.
Davalı vekili; davacının kullandığı kredilerin ticari kredi olduğunu, tüketici işleminden kaynaklanmayan uyuşmazlık ile ilgili açılan davanın reddedilmesi gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacıya kullandırılan krediler kapsamında davalı banka tarafından davacıdan toplamda 7.323,43 TL dosya masrafı adı altında kesinti yapıldığı, yapılan kesintilerin TBK"nın 20. maddesi hükmü gereğince genel işlem koşulu olduğu, sözleşmelerin tek taraflı olarak hazırlandığı ve tip sözleşme olduğu ve müzakere edilmeyen hükümlerin haksız şart olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile 1.000,00 TL"nin dava tarihinden itibaren 6.323,43 TL"nin ıslah tarihinden (22/12/2014) itibaren işleyecek ticari avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin 07.12.2012 tarihli sözleşmeye yönelik temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle istihbarat ücreti ve proje komisyonu adı altında tahsil edilen ücretlerin iadesi istemine ilişkindir. Taraflar arasındaki sözleşmeler ( 07.12.2012 tarihli sözleşme hariç) 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girmesinden önce akdedilmiş olduğundan, anılan Kanunun genel işlem koşullarına ilişkin hükümleri somut uyuşmazlıkta nazara alınmayacaktır. Diğer yandan Türk Ticaret Kanunu"nun 22. (6102 sayılı TTK"nın 20. ) maddesi uyarınca tacir olan veya olmayan bir kimseye, ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacirin uygun bir ücret isteyebileceği düzenlenmiştir. Davalı tarafından verilen krediler nedeniyle istihbarat ücreti ve proje komisyonu adı altında hangi oran üzerinden ücret tahsil edildiği tespit edilemediği gibi, dosyadaki genel kredi sözleşmelerinden bu durum anlaşılamamaktadır. Bu nedenle hangi oran üzerinden ücret tahsil edilebileceğinin tespiti bakımından mahkemece, kredi sözleşmelerinin hükümleri değerlendirilip ayrıca diğer bankaların benzer işlemlerdeki emsal uygulamaları da araştırılarak, uyuşmazlık konusu bedelin kredi müşterilerinden tahsiline dair teamül bulunup bulunmadığı ve varsa diğer bankalarca hangi oranda tahakkuk ettirildiği ve buna göre davalı banka uygulamasının yerinde olup olmadığı hususunda bankacılık konusunda uzman bilirkişi veya bilirkişi heyetinden rapor alınarak oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı hüküm tesisi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının reddine; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 09/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.