Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/4892 Esas 2014/10600 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/4892
Karar No: 2014/10600
Karar Tarihi: 25.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/4892 Esas 2014/10600 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2014/10600 K. ve 2013/4892 E. sayılı karar, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçunu işleyen sanığın cezalandırılmasına yöneliktir. Kararda, sanığın tutuklu olmasına rağmen tebligatın usulüne uygun olmadığı gerekçesiyle temyiz talebinin reddedildiği belirtilmiştir. Ancak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, diğer haklardan ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiği göz önünde bulundurulmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, hükümdeki yanlışlıkların düzeltilerek kararın onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

8. Ceza Dairesi 2013/4892 E. , 2014/10600 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın sanığa 04.05.2011 tarihinde aynı konutta oturan kardeşine tebliğ edildiği, ancak UYAP üzerinden alınan sanığın tutukluluk durumunun sorgulanmasında, 04.05.2011 tarihinde sanığın ... Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü bulunduğu, bu nedenle 04.05.2011 tarihinde yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı, sanığa cezaevindeyken yapılan 18.08.2008 tarihli tebligattan sonra sanığın bir haftalık yasal sürede temyiz talebinde bulunduğu anlaşıldığından, sanığın temyiz talebinin süresinde olmadığından dolayı temyiz talebinin reddine ilişkin 22.08.2011 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, sübuta yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak:
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümde 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 25.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.