MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : 1- Sanıklar ... ve ... için ayrı ayrı, 5237 sayılı TCK.nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d-son, 62 maddeleri uyarınca 4"er yıl 2"şer ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına,
2- Sanık ... için,
a) Mala zarar verme suçundan kamu davasının 5237 sayılı TCK.nun 73 ve CMK.nun 223/8 maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
b) Hakaret suçundan CMK.nun 223/2-e maddesi uyarınca BERAAT,



1-a) Sanık ... hakkında tayin edilen cezanın miktarına göre yasal koşullar oluşmadığından, sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin CMUK.nun 318. maddesi uyarınca,
b) Şikayetçi sanık ... vekilinin 12.12.2011 tarihli süre tutum dilekçesini sanık müdafii sıfatıyla vermesi karşısında, bir haftalık yasal süre geçtikten sonra verdiği gerekçeli temyiz dilekçesinde şikayetçi sıfatıyla da temyiz isteminde bulunduğu anlaşıldığından, süresinden sonra şikayetçi sıfatı ile yaptığı temyiz isteminin CMUK.nun 317 maddesi uyarınca, reddine karar verilmiştir.
2- Mağdur ...’a ait adli raporun içeriğinde hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığının tesbit edilmesi ve hükümlerin de bu doğrultuda kurulması karşısında, gerekçede mağdurun hayati tehlike geçirmeyecek şekilde yaralandığının belirtilmesi yazım hatası olarak kabul edilmiş ve bozma sebebi sayılmamıştır.
3- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar ... ve ...’ın mağdur ..."ı nitelikli kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç nitelikleri tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafiilerinin usule, eksik incelemeye, sübuta vesaireye ilişen, sanık Yunus müdafiinin eksik incelemeye, sübuta, uygulama maddelerine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Sanıklar hakkında kurulan hükümlerde, hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin fıkralarda, 5237 sayılı TCK.nun 53/3 fıkrası uyarınca aynı maddenin 1-c bendinde yer alan sanığın "kendi alt soyu üzerindeki" velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı olup, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK.nun 322 maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak;
Hükümlerde, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulandığı bendlerin, "Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 1. fıkrasının a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen haklarından, mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise 1-c bendindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" olarak değiştirilmesi suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 11.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.