Dolandırıcılık suçundan sanık ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1 ve 52/2. maddeleri gereği 3 yıl hapis ve 20.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 34. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/12/2013 tarihli ve 2012/3556 esas, 2013/559 sayılı kararının infazı sırasında, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilamdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilerek, infazın durdurulmasına dair karar verilmesine yönelik talebin kabulüne ilişkin İstanbul 34. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2017 tarihli ve 2012/3556 esas, 2013/559 sayılı ek kararını takiben, uzlaşma sağlanamaması sebebiyle infazın durdurulmasına yönelik ek kararın kaldırılmasına ve anılan mahkemenin 05/12/2013 tarihli kararının aynen infazına ilişkin İstanbul 34. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/01/2018 tarihli ve 2012/3556 esas, 2013/559 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair İstanbul 31. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/03/2019 tarihli ve 2019/291 değişik iş sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 30/10/2019 gün ve 94660652-105-34-9779-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/11/2019 gün ve 2019/105254 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık ..."e 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesi gereğince gönderilen uzlaşma davetiyesinin adresin bulunamadığı ve muhatabın tanınmadığından bahisle bila tebliğ iade gelmesi üzerine, sanığa ulaşılamadığı gerekçesiyle tarafların uzlaşamadığına ilişkin düzenlenen uzlaştırma raporu doğrultusunda hüküm tesis edildiği anlaşılmakla birlikte, sanığa yapılacak uzlaşma tebliğinin öncelikle 7201 sayılı Kanun"un 10/1. maddesi gereğince bilinen son adresine tebliğ edilmesi gerektiği, bunun mümkün olmaması halinde sanığın adrese dayalı nüfus kayıt sisteminde kaydının bulunup bulunmadığı araştırılarak olması halinde bu adresi bilinen son adresi kabul edilerek bu husus açıkça belirtilmek suretiyle anılan Kanun"un 10/2 ve 21/2. maddeleri gereğince tebliğin yapılması gerektiği, ilgili kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi bulunmaması durumunda ise, şartları oluştuğu takdirde anılan Kanun"un 35. maddesine göre işlem yapılması gerektiği, buna göre sanığa belirtilen usule uygun olarak herhangi bir tebliğ işleminde bulunulmadan ve usulüne uygun olarak uzlaştırma teklifinden haberdar edilmeden tarafların uzlaşamadığına ilişkin rapor düzenlendiği gözetilmeden itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda bildirdiği bilinen en son adresine tebliğe çıkartıldığı, tebliğ yapılmaması üzerine, adres araştırmaları yapıldığı, tespit yapılamadığı gibi yurtiçi ikamet adresinden de tebligatın iade gelmesi üzerine, son beyan adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ yapıldığı görülmüş ise de, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesine göre bilinen en son adreste tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde yer alan adresi araştırılarak buraya tebligat yapılması, bunun da bulunmaması halinde, kendisine daha önce kanuni usullere göre tebligat yapılmış olması şartı ile aynı adrese anılan Yasa"nın 35. maddesine göre tebligat yapılması, daha önce kendisine tebligat yapılan adresin de olmaması halinde ise, adres araştırması ile yeni adres tespitine çalışılıp bulunamaması halinde ilanen tebligat yapılması gerektiği, en son bilinen adresine çıkartılan tebligatın iadesi üzerine, daha önce aynı adrese kanuni usullere göre yapılmış bir tebligat bulunmamasına rağmen, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebliğin hukuki geçerliliğinin bulunmaması nedeniyle usulsüz bulunduğundan hüküm henüz kesinleşmemiş olup, kesinleşmeyen kararlara karşı da kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, hükmün, sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edilip, istinaf yoluna başvurması halinde dosyanın görevli ve yetkili bölge adliye mahkemesine gönderilmesi, aksi takdirde kesinleştirme işleminin yapılmasından sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün görülmekle, İstanbul 31. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/03/2019 tarihli ve 2019/291 değişik iş sayılı kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 02/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.