MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

.... Plastik San. Granür Mak....Şirketi"nin yetkilisi olan sanığın , 2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunu işlediği iddia olunan davada; sanığın suçlamaları kabul etmediği,faturalardaki yazı ve imzanın kendisine ait olmadığını savunması; sanık müdafiinin de faturalarda yazı ve imza incelemesi talebinin olduğu ve verdiği dilekçelerinde sahte olduğu iddia olunan faturaları kullanan .........Akaryakıt Şirketi hakkında aynı mahkemede görülen 2010/137 E. Sayılı dosyası ile hukuki -fiiili irtibat nedeni ile birleştirme talebinde bulunduğu; ancak mahkemece taleple ilgili bir karar verilmemesi ve faturaların dosya içinde bulundurulmaması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sahte fatura düzenlemek suçunda suçun maddi konusunun fatura olduğu, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de alım satım ya da hizmet ifasının belgesi olan faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerektiği cihetle,suça konu fatura asılları yada onaylı örneklerinin temin edilip dosya arasına konulması,incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi , sahte olduğu iddia olunan faturalar üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılması, davanın, faturaları kullanan .... şirketinin yetkilileri hakkındaki dava ( Dairemizin 2016/ 4338 E.sayılı dosyası) ile birleştirilerek yargılamaya devam edilmesi, mümkün olmadığı takdirde, dava dosyası getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, zamanaşımı süresi de değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Suç tarihi itibarıyla 213 sayılı Kanun"un 359/b-1 maddesinde öngörülen temel cezanın alt sınırının 18 ay olduğu cihetle, lehe kanun değerlendirmesi yapılması gerektiği gözetilmeden ve teşdit uygulanmasına ilişkin bir gerekçe de gösterilmeden temel cezanın 3 yıl hapis olarak tayini,
b-Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c-Sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin düzenlenen son fatura tarihi olduğu cihetle ve suça konu olan son fatura tarihinin 31.05.2006 olmasına göre,suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 2006 şeklinde eksik olarak gösterilmesi,
d- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, kazanılmış hakların saklı tutulmasına, 01.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.