5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/12538 Esas 2019/1155 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun"da öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezası hakkında taksitlendirme kararı verilirken taksit aralığının gösterilmemesi ve uygulama maddesinin TCK"nun 52/4 maddesi yerine aynı Kanun’un 52/2. maddesi olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 232/6. ve 5237 sayılı TCK"nun 52/4. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün BOZULMASINA, bozma sebebi 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, taksitlendirmeye ilişkin kısımda yer alan “24 eşit taksitte” ibaresinden önce yazılmak üzere “birer ay ara ile” ibaresinin eklenmesi ve TCK’nın 52/2. maddesi ibaresinin “TCK’nun 52/4. maddesi” olarak değiştirilmesi suretiyle başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.