MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... vd aleyhine 08/02/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/09/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının 25.20 TL"sinin davacıya, 345.00 TL"sinin de davalıya yükletilmesine, peşin alınan harçların bundan mahsubuna 18/12/2014 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Dava; Basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı manevi tazminat davasıdır. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Basın özgürlüğü, Anayasanın 28. maddesi ile 5187 sayılı Basın Yasasının 1. ve 3. maddelerinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemelerde basının özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı görülmektedir. Basına sağlanan güvencenin amacı; toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesini gerçekleştirmektir. Bu durum da halkın dünyada ve özellikle içinde yaşadığı toplumda meydana gelen ve toplumu ilgilendiren konularda bilgi sahibi olması ile olanaklıdır. Basın, olayları izleme, araştırma, değerlendirme, yayma ve böylece kişileri bilgilendirme, öğretme, aydınlatma ve yönlendirmede yetkili ve aynı zamanda
sorumludur. Basının bu nedenle ayrı bir konumu bulunmaktadır. Bunun içindir ki, bu tür davaların çözüme kavuşturulmasında ayrı ölçütlerin koşul olarak aranması, genel durumlardaki hukuka aykırılık teşkil eden eylemlerin değerlendirilmesinden farklı bir yöntemin izlenmesi gerekmektedir. Basın dışı bir olaydaki davranış biçiminin hukuka aykırılık oluşturduğunun kabul edildiği durumlarda, basın yoluyla yapılan bir yayındaki olay hukuka aykırılık oluşturmayabilir.
Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp, yayınlarında Anayasanın Temel Hak ve Özgürlükler bölümü ile Türk Medeni Kanununun 24 ve 25. maddesinde yer alan ve yine özel yasalarla güvence altına alınmış bulunan kişilik haklarına saldırıda bulunulmaması da yasal ve hukuki bir zorunluluktur.
Basın özgürlüğü ile kişilik değerlerinin karşı karşıya geldiği durumlarda; hukuk düzeninin çatışan iki değeri aynı zamanda koruma altına alması düşünülemez. Bu iki değerden birinin diğerine üstün tutulması gerektiği, bunun sonucunda da, daha az üstün olan yararın daha çok üstün tutulması gereken yarar karşısında o olayda ve o an için korumasız kalmasının uygunluğu kabul edilecektir. Bunun için temel ölçüt kamu yararıdır. Gerek yazılı ve gerekse görsel basın bu işlevini yerine getirirken, özellikle yayının gerçek olmasını, kamu yararı bulunmasını, toplumsal ilginin varlığını, konunun güncelliğini gözetmeli, haberi verirken özle biçim arasındaki dengeyi de korumalıdır. Yine basın, objektif sınırlar içinde kalmak suretiyle yayın yapmalıdır. O anda ve görünürde var olup da sonradan gerçek olmadığı anlaşılan olayların yayınından da basın sorumlu tutulmamalıdır.
Bu açıklamalar ışığında somut olaya bakıldığında; davacının İstanbul"da bir lisede müdür olarak görev yaptığı sırada mahkeme kararında da söz edildiği üzere 2010 yılında 10 ayrı kez soruşturma izni verilmek suretiyle, okula para ile çalışan langırt masası koydurduğu, bağış adı altında toplanan paraların çarçur edildiği, okulun laboratuvarı kapalı olduğu halde 14.000 TL harcanarak perde yaptırıldığı vs gibi pekçok konunun soruşturma konusu oluşturduğu ve sonucunda hakkında tahkikat yapıldığı, aylıktan kesme cezası verilmesi ve ilçe dışında başka bir okula atanmasının uygun olacağı yolunda rapor düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Haber başlığı ve alt başlıklarda çarpıcı ifadeler okuyucunun ilgisini çekmek amacıyla kullanmış olup basının somut gerçekliği araştırma yükümlülüğü olmadığı ve haberinde yayının yapıldığı tarih itibariyle görünür gerçekliğe uygun olduğu gözetildiğinde davanın tümden reddi gerekirken kısmen kabulünün, Dairemizin yerleşmiş içtihatlarına ve somut olaya uygun olmadığı kanaatindeyim.
Öte yandan, gazete haberinin davacının kişilik haklarına saldırı oluşturup oluşturmadığı, hakimlik mesleğinin genel ve hukuki bilgisi ile çözümlenebilir nitelikte olup, bu konuda bilirkişi görüşüne başvurulması da HUMK 275. maddesine (H.M.K 266. maddesine) açık aykırılık oluşturmaktadır. Gerekmediği halde 2 kez bilirkişi incelemesi ve dolayısıyla 550 TL bilirkişi gideri yaptırılıp bununda davalıdan tahsiline karar verilmeside yerinde olmamıştır.
Açıklanan nedenlerle mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesinde olduğumdan, çoğunluğun onama kararına katılmıyorum.18/12/2014