Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Manevi tazminat talebinin reddine, 2.524,30 TL maddi
tazminatın davalıdan alınarak davacılara verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacılar vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat davasının dayanağı olan Ağrı Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/229 Esas – 2011/134 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; davacıların murisi olan ...’in taksirle öldürme suçundan 24.10.2009 tarihinde gözaltına alınarak 25.10.2009 tarihinde tutuklandığı, 23.03.2010 tarihinde ise tahliye edildiği, yapılan yargılama sonunda 15.09.2011 tarihinde beraatine hükmedildiği, hükmün temyizi üzerine 10.04.2014 tarihinde kesinleştiği ve tazminat davasının davacıların murisi olan ...’in 06.07.2014 tarihinde ölümünden sonra 07.11.2014 tarihinde açıldığının anlaşılması karşısında, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.03.2002 gün ve 92/223 sayılı kararında belirtildiği üzere koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davası açma hakkının kural olarak zarar görene ait olduğu, bu hakkın ancak zarar görenin ölmeden önce dava açması veya dava açma iradesini açıkça izhar etmesi durumunda mirasçılara intikal edeceği, mirasçıların ancak bu şartlarda açılmış davaya devam edebilecekleri veya dava açabilecekleri dikkate alınarak, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.