Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/11457 Esas 2014/10531 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11457
Karar No: 2014/10531
Karar Tarihi: 24.04.2014

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/11457 Esas 2014/10531 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir kararda, şikayetçi kurumun vekilinin yokluğunda verilen kararın hukuken geçerli olmadığı belirtilmiştir. Vekil daha sonra temyiz talebinde bulunmuş ancak bu talep süre yönünden reddedilmiş ve dosya Yargıtay C.Başsavcılığına tevdi edilmiştir. Kararda, kesinleşen hükümlerin yasaların hükümlü lehine olup olmadığının belirlenmesi için yapılan uyarlamanın, 5275 sayılı Yasanın 98. maddesi gerektiği ve 101/3. maddesi uyarınca temyize itiraz edilemeyeceği belirtilmiştir. Bu nedenle, vekilin temyiz istemi reddedilmiş ve dosya Yargıtay C.Başsavcılığına tevdi edilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 11. maddesi, 5252 sayılı Yasanın 9. maddesi, 5275 sayılı Yasanın 98. maddesi, 101/3. maddesi ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi geçmektedir.

8. Ceza Dairesi 2014/11457 E. , 2014/10531 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanununun 11. maddesi uyarınca vekil ile takip edilen davalarda yokluğunda verilen kararın vekiline tebliği gerektiğinden, 02.05.2012 tarihinde şikayetçi kuruma yapılan gerekçeli karar tebliğinin hukuken geçerli bulunmadığından katılan vekilinin öğrenme üzerine 14.05.2012 tarihindeki temyizinin süresinde olduğu anlaşılmakla; katılan vekilinin temyiz talebinin süre yönünden reddine ilişkin 21.06.2012 günlü ek karar kaldırılarak 04.04.2013 günlü hükme yönelik temyizin incelenmesinde;
Kesinleşen hükümlerde 1 Haziran 2005 tarihinden sonra yürürlüğe giren Yasaların hükümlü lehine olup olmadığının belirlenmesi için yapılan uyarlama yargılanmasının, 5252 sayılı Yasanın 9. maddesiyle bir ilgisi bulunmayıp Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 2011/3-66 esas, 2011/96 sayılı kararında belirtildiği üzere, 5275 sayılı Yasanın 98. maddesinin uygulanması gerektiği ve verilen karar aynı Yasanın 101/3. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğundan temyiz yasa yoluna başvurulması olanaklı bulunmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince (REDDİNE), mercide yanılma nedeniyle CMK.nun 264. maddesi gözetilerek katılan vekilinin isteminin itiraz olarak kabulüyle gereğinin mahallinde yerine getirilmesi için dosyanın Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 24.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.