Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3045 Esas 2020/7876 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3045
Karar No: 2020/7876
Karar Tarihi: 23.09.2020

Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3045 Esas 2020/7876 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın hayvanı yaralamasına karşın haklı bir nedene dayandığı belirtildiği için ceza verilmesine yer olmadığına hükmedildi. Ancak, CMK'nın 223/2. maddesi uyarınca sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği vurgulandı. Bu nedenle, Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz talebi olumlu karşılandı ve kararın düzeltilerek onanması kararlaştırıldı.
Kanun maddeleri:
- CMK'nın 223/2. maddesi: Suçun hukuka uygunluk nedenleri açıklanmadıkça, kendiliğinden suç unsuru oluşturmaz.
- TCK'nın 25/2 maddesi: Zorunluluk hali nedeniyle suç oluşmaz.
- CMK'nın 223/3-a maddesi: Eylemin hukuka uygunluk nedenleri varsa, ceza verilmez.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/3045 E. , 2020/7876 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Dosya kapsamına göre, haklı bir nedene dayanarak katılana ait hayvanı yaralayan sanığın eyleminin hukuka uygunluk nedenine dayanması karşısında, CMK.nın 223/2. maddesi uyarınca sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, ceza verilmesine yer olmadığına kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumuriyet Savcısının temyiz talebi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendindeki “... sanığın atılı suçu zorunluluk halinde işlemiş olduğu anlaşıldığından 5237 sayılı TCK.nın 25/2 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/3-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına" ibaresinin çıkarılarak yerine, "... sanığın eyleminin hukuka uygunluk nedenine dayanması nedeniyle CMK.nın 223/2.d maddesi gereğince sanığın beraatine" ibaresi yazılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.09.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.