MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların müştekiye ait etrafı demir çit ile çevrili iş yerinin demir çitini kesmek suretiyle girdikleri bahçede bulunan demir malzemeleri çalmaya çalışırken yakalanmaları biçimindeki eylemlerinin TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu ve mahkemece suç tarihindeki düzenlemeye göre temel ceza 2 yıl olarak belirlendiği halde, uygulama maddesinin 142/2-h olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiş; sanık ...’ın adli sicil kaydında yer alan Karşıyaka 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/717 E., 2013/94 K. sayılı ilamı ile tehdit suçundan aldığı mahkumiyet hükmünde TCK’nin 58. maddesinin uygulanmış olması sebebiyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilmiş ise de, 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 106/1. maddesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alındığında söz konusu ilam ile ilgili gerektiğinde uyarlama yargılaması yapılması ve sonucuna göre sanığın ikinci kez mükerrir sayılmasının, keza sanık ...’ın tekerrüre esas alınan mahkumiyetinin, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurmak suçuna ilişkin olup, adli sicil kaydına göre başkaca tekerrüre esas nitelikte sabıkasının bulunmadığı, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, öncelikle tekerrüre esas alınan bu ilamla ilgili uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 15/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.