Kasten yaralama sonucu ölüme sebebiyet verme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/5110 Esas 2014/596 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama sonucu ölüme sebebiyet verme
HÜKÜM : 765 sayılı TCK"nun 452/2. maddesinin 1. cümlesi, 51/1, 59/2, 31, 40. maddeleri gereğince 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,

TÜRK MİLLETİ ADINA

1- Katılan ...’nun 22.12.2005 tarihli oturumda alınan beyanında, şikayetinden vazgeçtiğini bildirdiği böylece davaya katılmasının CMK’nun 243. Maddesi uyarınca hükümsüz kaldığı anlaşılmakla; temyiz isteminin, CMUK"nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
2- Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanığın, maktulü ele geçirilemeyen sopa ile vurarak kafa bölgesine isabetle künt kafa travmasına bağlı kafa içi değişimler ve gelişen komplikasyonlar sonucu öldürdüğü olayda; sanığın eyleminin suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK"nın 452/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu ve 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca lehe kanun değerlendirilmesinin bu kanun maddesi ile silahla kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 87/4-2. cümlesinin karşılaştırılması suretiyle yapılması gerektiği gözetilmeyerek, 765 sayılı TCK"nın 452/2. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 87/4-1.cümlesinin karşılaştırılması suretiyle sanık lehine olan 765 sayılı TCK"nın 452/2. Maddesi uyarınca hüküm kurulması; 5237 sayılı TCK"nın 87/4-2. cümlesinin içerdiği yaptırımlar itibariyle 765 sayılı TCK"nın 452/2. maddesine göre açıkça sanık aleyhine hükümler içermesi ve aleyhe temyiz bulunmaması gözetilerek bozma nedeni yapılmamıştır.
3- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Mahmut"un, maktul Ahmet"in kasten yaralama sonucu ölümüne neden olma suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin, takdire ve tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin niteliği ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümde eleştiri nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin eylem ile maktulün ölümü arasında illiyet bağı bulunmadığına vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle; hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 10.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.