Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/618 Esas 2019/1126 Karar Sayılı İlamı

Borçlunun ödeme şartını ihlâl suçundan sanık ..."ün, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair ....1. İcra Ceza Mahkemesinin 02/08/2018 tarihli ve 2017/2125 Esas, 2018/1107 Karar sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 25/12/2018 gün ve 94660652-105-07-14672-2018- Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03/01/2019 gün ve KYB.2019/360 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlal suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekalet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 27/04/2017 tarihli taahhütnamede takip öncesi ve sonrası faiz ayrı ayrı gösterildiği halde, taahhüt tarihinden son taksit tarihine kadar işleyecek faizin gösterilmediği ve alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden feragat beyanının da yer almadığından belirsizlik bulunduğu ve taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle beraati yerine, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Borçlu .... ’un 27.04.2017 tarihli ödeme taahhüdü incelendiğinde, şikayete konu icra takip dosyasının sürelerden feragat edilmek suretiyle kesinleştirildiği, icra takip tarihi ile taahhüt tarihininde aynı tarih olması nedeniyle faiz işlemediği, gösterilen 795,00 TL faizinde taahhüt tarihi olan 27/04/2017 tarihinden son ödeme tarihi olan 15.01.2018 tarihine kadar işleyecek kademeli olarak hesaplanmış faiz olduğunun anlaşılması karşısında, işlemiş veya işleyecek faiz konusunda bir belirsizlik bulunmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 30/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.