MAHKEMESİ : GAZİANTEP BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11.HUKUKDAİRESİ
VEKİLİ : AV. ...


VEKİLİ : AV. ... ......

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kahramanmaraş 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 01.11.2018 tarih ve 2016-417/450 sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 28.11.2019 tarih ve 2019-2223/1505 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin 2016/69421 ihale kayıt numarası ile Orhangazi Belediyesi Park ve Bahçeler Müdürlüğü"nün Park Mobilyaları Alım işini üstlendiğini, buna ilişkin olarak davacı ile davalı şirket arasında 02/05/2016 tarihli satış sözleşmesinin imzalandığını, anılan sözleşmenin "ürünün detayı özellikleri" başlıklı 4. bölümünün 7. maddesinde son teslim tarihinin 12/06/2016 olarak kararlaştırıldığını, sözleşmede her ne kadar yıl olarak 2015 yılı yazılmış ise de, maddi hata olduğunun açık olduğunu, aynı maddede malların süresinde teslim edilmemesi durumunda Orhangazi Belediyesi Park ve Bahçeler Müdürlüğü"nce talep edilen her türlü cezai şartın davalı şirket tarafından karşılanacağının kararlaştırıldığını, davalı şirketin, satış sözleşmesinin 2. sayfasında yer alan "Talep Edilen Ürünlerin Detay Dökümleri" başlıklı kısmında belirtilen ilk 4 malı doğrudan Orhangazi Belediyesi Park ve Bahçeler Müdürlüğü"ne gönderdiğini, 5, 6, 7 numaralı malları ise 20/07/2016 tarihinde, davacı şirkete, nakliye şirketi aracılığı ile gönderdiğini, gönderilen malların davacı şirkete 21/07/2016 tarihinde teslim edildiğini, davalı şirketin malları satış sözleşmesinde belirtilen son teslim tarihinden itibaren 39 gün geç teslim ettiğini, süresinde bitirilemeyen iş nedeniyle davacının dava dışı Orhangazi Belediyesi"ne ihale sözleşmesi gereğince günlük 2.203,00 TL den olmak üzere 43 günlük 94.729,00 TL cezai şart ödediğini, davacı ile davalı arasında imzalanan 02/05/2016 tarihli satış sözleşmesinin 4. bölümünün 7. maddesine istinaden davalı şirketin 39 günlük gecikmesinden dolayı 39 x 2.203 TL = 85.917 TL"yi davacıya ödemekle yükümlü olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 85.917.- TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki 02/05/2016 tarihli satış sözleşmesine istinaden davalının davacıyla 148.387,22 TL + KDV olmak üzere 175.096,00 TL"lik bir sözleşme imzaladığını, bazı ürünlerin iptal edilmesi üzerine bu bedelin 166.912,44 TL"ye indirildiğini, davacının davalıya sözleşme bedelinin 150.000,00 TL"sini 05/05/2016 tarihinde ödediğini, bakiye 16.912,44 TL alacağı bulunduğunu, sözleşmenin 6. maddesine göre malzemeler imal edilip sevk durumuna geldiğinde davacının bakiye bedeli ödemediğini, davalının, satış sözleşmesinde kararlaştırılan malların 24/05/2016, 31/05/2016, 01/06/2016, 13/06/2016 ve 11/06/2016 tarihinde ve 07/06/2016 tarihinde sevkini sağladığını, bakiye alacağın tahsili amacıyla davacı aleyhine Kahramanmaraş 4. İcra Müdürlüğü’nün 2016/5243 esas sayılı dosyası ile icra takibi başlattığını, davacının borca ve yetkiye itiraz ettiğini, bunun üzerine Kahramanmaraş 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2016/392 esas sayılı dosyası ile itirazın iptali davası açıldığını, davalının sözleşmeye konu tüm malları zamanında ve eksiksiz şekilde teslim ettiğini, Orhangazi Belediyesi"ne en son 13/06/2016 tarihinde tüm malların sevk edildiğini, davacının dava dışı Belediye"ye ödemesi gereken cezai şart tutarının davalıya yükletilmek istendiğini, davacının itirazın iptali davasını geciktirmeye çalıştığını belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama, toplanan deliller ve mahkemece benimsenen 20/07/2018 tarihli bilirkişi raporuna göre, davalı şirketin en son teslimatı 13/06/2016 tarihi itibariyle yaptığı, park mobilyaları alım işinin geç bitirilmesinde davalı tarafın kusurlu olduğu davacı tarafça ispatlanamadığından davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, ilk derece mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, dava dışı Orhangazi Belediye Başkanlığı Park ve Bahçeler Müdürlüğü"ne geç teslim edilen ürünlerin, davalı tarafından davacıya satılan ürünler olmamasına, davalının davacıya süresi içinde 06/05/2016 tarih ve 34005 sıra numaralı irsaliyeli faturaya konu malları teslim etmesine, dava dışı nakliye şirketi ... Nakliyat ... Ltd. Şti."ne ait 007501 sıra nolu 19/07/2016 tarihli taşıma irsaliyesi ile taşınan emtiaların, Orhangazi Belediye Başkanlığı Park ve Bahçeler Müdürlüğü"ne geç teslim edilen ve davalı tarafından davacıya satışı yapılan dava konusu ürünler olduğu davacı tarafça ispatlanamadığından, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b/1 maddesi gereği esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 14,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 16/11/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.