KARAR

Kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret, görevini yaptırmamak için direnme ve mala zarar verme suçlarından sanık ..."nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125/1-3-a, 125/4 (2"şer kez), 265/1, 265/4, 43/1, 152/1-a maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis, 1 yıl hapis, 1 yıl 9 ay hapis, 1 yıl 15 ay hapis ve 1 yıl hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair İnebolu Ağır Ceza Mahkemesinin 24/06/2015 tarihli ve 2015/32 esas, 2015/55 sayılı kararının,Yüksek Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 28/08/2017 gün ve 50152 sayılı istem yazısıyla Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında: “1-Sanığın yemek yediği lokantada alkollü bir şekilde taşkınlık yapması üzerine olaya müdahale etmek için gelen polis memurlarına karşı direnerek görevlerini yapmalarına engel olduğu, sonrasında muayenesi için götürüldüğü hastanede doktor olarak çalışan mağdur ..."a karşı da tehdit içerikli sözler söyleyip kendisini muayene ettirmek istemeyerek eylemlerine devam etmesinden ibaret olayda, benzer bir olaya ilişkin olarak Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 02/03/2010 tarihli ve 2009/9-259 esas, 2010/47 sayılı kararında da belirtildiği üzere, direnme eylemlerinin aynı zaman dilimi içinde ve hukuki kesintiye uğramadan gerçekleşmesi sebebiyle, devam eden bir süreç içerisinde farklı görevlilere karşı tekrarlanarak gerçekleştirilmiş olan eylemlerinden ötürü 5237 sayılı Kanun"un zincirleme suça ilişkin, tek eylemle birden fazla mağdura yönelik olarak gerçekleştirilen suç nedeniyle sadece ayni neviden fikri içtima kuralları gereğince 43/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, hem görevli polis memurlarına hem de doktora karşı direnme eylemi nedeniyle iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle fazla ceza tayininde,
2- Sanığın olay nedeniyle kendisine müdahale eden polis memurlarına, akabinde götürüldüğü devlet hastanesinde doktor mağdur ... "a hakaret ettiği, hakaret sözlerini ayrı ayrı söylese de, bu sözleri aynı olay çerçevesinde çıkan tartışmada, aynı sebeple ve araya zaman aralığı girmeden bir suç işleme kararı ve kastı ile söylemiş olabileceği, bu durumda 5237 sayılı Kanun’un 125/3-a maddesi ile belirlenecek cezanın anılan Kanunun 43/2. maddesi uyarınca artırılması gerekirken, iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle fazla ceza tayininde, ” Denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.04.2012 gün ve 10/438-141 sayılı kararında belirtildiği üzere, öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozma olağanüstü yasa yolunun koşulları ve sonuçları, “kanun yararına bozma” adı ile 5271 sayılı CMK’nın 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiştir.
5271 sayılı Kanun’un 309. maddesi uyarınca, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini yasal nedenlerini açıklayarak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak Yargıtay ceza dairesine verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtayca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Böylece ülke sathında uygulama birliğine ulaşılacak, hâkim ve mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıklar ile uygulamadaki esaslı yanlışlar ve esasa etkili usul yanılgılarının, toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi sağlanacaktır.
Kanun yararına bozma yasa yoluna, istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunun 14.11.1977 gün ve 3-2 sayılı kararında da açıkça vurgulandığı üzere, bu yasa yolunun olağanüstü bir yasa yolu olması nedeniyle, her türlü hukuka aykırılık iddiası, yasa yararına bozma konusu yapılamayacak, bu kapsamda hâkimlerin takdir hakkı alanına giren ve suç işleyenler için bir hak teşkil etmeyen hususlar ile mahkemenin takdirine bağlı istekler ve uygulamadaki takdir yanılgıları veya takdirin yerinde olup olmadığının denetlenmesine ilişkin başvurular, temyiz yasa yolundan farklı olarak yasa yararına bozma konusu yapılamayacağından, bu yolla denetlenemeyecektir.(Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2/29-56 sayılı kararı da bu doğrultudadır.)
İnceleme konusu somut olayda; mahkemece, deliller değerlendirilerek sanığın, bir kavga olayı sırasında polis memurlarına hakaret edip direnmesi, bu olay sonrasında da hastanede muayene eden doktora hakaret edip direnmesini ayrı suçlar oluşturduğunu yer ve zaman farklılığı nedeniyle sanığın yeni bir suç işleme kastı ile hakeret ettiği kabul edilerek mahkumiyet hükümleri kurulduğuna göre, delil takdiri yapılarak verilen bu kararlar aleyhine, takdirde yanılgıya düşüldüğünden bahisle, kanun yararına bozma yoluna başvurulamayacağından, kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, Kanun yararına bozma isteminin takdire ilişkin olması nedeniyle yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, dosyanın Yüksek Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 29/05/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.