Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/14481 Esas 2016/5437 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, nafakalar ve tazminatların miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Gerekçeli karar ve davacı kadının temyiz dilekçesi, davalı erkeğe Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmiştir. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır (Tebligat Kanunu m.10/2). Adres kayıt sisteminde adresin bilinen en son adres olarak kabul edilebilmesi ve bu adrese Tebligat Kanununun 21/2. maddesi uyarınca tebligat yapılabilmesi için bilinen en son adrese tebligat yapılamamış olması veya bu adresin tebliğe elverişli olmaması gerekir. Bilinen en son adresin tebliğe elverişli olmadığı anlaşılmadan veya bu adreste tebligat yapılamadığı görülmeden doğrudan mernis adresinde tebligatın yapılması; yapılan tebligatı usulsüz kılar. Bu nedenle mahkemenin gerekçeli kararı ile davacı kadının temyiz dilekçesi davalı erkeğe usulüne uygun olarak tebliğ edilmek, cevap ve temyiz süresi de beklendikten sonra gönderilmek üzere, dosyanın mahalli mahkemesine İADESİNE, oybirliğiyle karar verildi. 21.03.2016 (Pzt.)





1-HA/HA/YE