MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, el atmanın önlenmesi, kâl ve manevi tazminat istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Davacılar vekilinin temyiz istemi yönünden;
Mahkeme kararı davacılar vekiline 10.12.2013 günü tebliğ edilmiş olup, temyiz dilekçesi 19.12.2013 tarihinde temyiz defterine kaydedilmiştir. Bu durumda HUMK.nun 437. maddesi hükmünde öngörülen 8 günlük temyiz süresi geçmiş bulunduğundan 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edenlerden davacı tarafa iadesine,
2-Davalı vekilinin temyiz istemine yönelik olarak yapılan incelemede;
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Dava, konusu taşınmaz 233 numaralı konut olduğu halde hüküm fıkrasına "233 parsel" yazılması ve "projeye uygun" ibaresinin yazılmamış olması doğru değil ise de, bu hususların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm fıkrasının 2. paragrafındaki "parsel" sözcüğünün metinden çıkartılarak onun yerine "numaralı konutun (1683 parsel 14 numaralı bağımsız bölüm)" ibaresi yazılarak ve aynı paragrafın 2. satırındaki "bu şekilde" sözcüğünden sonra gelmek üzere "projeye uygun" kelimelerinin eklenmesi suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye onama harcının temyiz edenlerden davalı tarafa yükletilmesine, 20.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.