Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/24787 Esas 2022/7259 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Hükümlü hakkında katılan ... Müdürlüğü’ne yönelik nitelikli hırsızlık suçuna ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükümlü hakkında Babaeski Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü’ne yönelik nitelikli hırsızlık suçu bakımından 23.02.2001 tarihli kararlar ile hükümlünün Babaeski Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü’ne yönelik nitelikli hırsızlık suçu bakımından 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522,59 maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve ayrıca mağdur ...’na yönelik nitelikli hırsızlık suçundan da 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522,523, 59, uyarınca mahkumiyet hükümleri kurulduğu ve her iki mahkumiyet kararlarının sanık tarafından, mağdur ...’na yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet kararının ise ayrıca Cumhuriyet savcısı tarafından sanık aleyhine temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 04.07.2002 tarihli ilamı ile sanığın temyiz isteminin süresi geçmekle yapıldığından reddine, Cumhuriyet savcısının mağdur ...’na yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemi bakımından ise mahkumiyet kararının bozulmasına dair karar verildiği böylelikle hükümlünün Babaeski Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü’ne yönelik nitelikli hırsızlık suçu bakımından kurulan 23.02.2001 tarihli mahkumiyet hükmünün süresinde temyiz edilmemiş olmakla Dairemizin anılan 04.02.2022 tarihli temyiz isteminin reddine dair ilamı sonucu kesinleşmiş olduğunun anlaşılması karşısında belirtilen kesinleşmiş karar sonrasındaki işlem ve kararların yok hükmünde olduğu anlaşılmakla dosyanın bu suç yönünden incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
II-Sanık hakkında ...’na yönelik nitelikli hırsızlık suçuna ilişkin temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK'nın 4931, 61, 522, 102/3, 104/2. maddelerinin ve hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun’un 7/2, 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK'nın daha lehe olduğu ve bu suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasanın 102/3. ve 104/2. maddelerinde öngörülen 15 yılllık genel dava zamanaşımının, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 30.03.2010 tarihi itibariyle durduğu ve sanığın denetim süresi içerisinde işlediği kasıtlı suçtan dolayı verilen hükmün kesinleşmiş olması karşısında, denetim
süresi içerisindeki suçun işlendiği 14.03.2014 günü yeniden işlemeye başladığı nazara alındığında 15 yıllık dava zamanaşımının suç tarihi olan 11/02/2000 gününden hüküm tarihine kadar geçmiş bulunduğu gözetilmeden, sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ün temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 17/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.