MAHKEMESİ : ....I ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/03/2015
NUMARASI : 2011/119-2015/69


Taraflar arasında görülen davada ....ı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/03/2015 tarih ve 2011/119-2015/69 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin süt üretim tesislerine sahip olduğunu, Amerika"dan 212 adet damızlık gebe düveleri aldığını, 225 adet damızlık gebe düvelerin Amerika"dan davacının süt üretim tesislerine nakliyesinden kaynaklanacak her türlü riziko için de davalı şirket nezdinde, 17/12/2010 tarih, 60030164520000 numaralı ve 28/12/2010 tarihli, 0600 03032093 0000 numaralı nakliyat emtia sigorta poliçeleri düzenlendiğini, poliçeye konu damızlık gebe düvelerin, 11/01/2011 tarihinde davacının çiftliğine girişinin yaplıdığını ve aynı tarihte karantinaya alındığını ancak 21 günlük karantina süresi içerisinde ve dava dilekçesinde gösterilen tarihte ve sayıda hem ineklerin hem de buzağıların öldüğünü, ölüm ve hasar bedellerinin tazmini için sigorta şirktine başvurduklarını ancak davalının, ölümlerin "toplu ölüm" olmadığını beyan ederek tazminden kaçındığını iddia ederek şimdilik 10.000,00 TL"lik kısım hasar bedelinin hasar tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek ticari faiz ile ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davanın haksız ve yersiz olduğunu, davacı tarafla imzalanan poliçe gereğince, gebe ineklerin karantinaya alındıktan sonra 30 gün süre ile yavru atma halinde, 21 günlük karantina süresi içinde de hayvanların toplu olarak telef olmaları halinde şirketlerinin sorumluluğu olduğunu, ayrı ayrı tarihlerde toplam 20 adet ineğin öldüğünü, ölümlerin telefat olarak nitelendirilmesinin ticaret hukukunun amir ilkelerine, poliçe şartlarına aykırı olduğunu beyan ederek; davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, ölümlerin telefat olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 122.174,63 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine; hüküm altına alınan 122.174,63 TL"nin 10.000,00 TL"sine dava tarihinden; 112.174,63 TL"sine ıslah tarihi olan 21/12/2012 tarihinden itibaren ticari faiz uygulanmasına, davacı tarafın fazlaya ilişkin talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, bakiye karar ve ilam harcının davalıdan tahsili ile Hazineye gelir yazılmasına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davalıdan alınıp davacıya verilmesi şeklinde hüküm kurulmasının, her zaman mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde bulunmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 5.576,10 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 07/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.