Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’ın yargılama aşamasında 03.08.2014 tarihinde öldüğü, ölüm ile vekalet ilişkisinin son bulduğu ve Dairemizin 23.03.2017 tarihli tevdi kararı gereğince, ölen adına temyiz talebinde bulunan vekil ile mirasçı ... arasında 17.08.2012 tarihli ve 20111 yevmiye numaralı vekaletnameye istinaden vekalet ilişkisinin bulunduğu anlaşılmakla, süresi içinde yapılmış temyiz başvuru isteminin reddini isteyen tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Mirasçı ..."ın, maktül ... ve yargılama aşamasında vefat etmiş olan katılan ...’ın ölümü sebebiyle, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gören sıfatıyla temyiz hakkının bulunduğu, suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve vekili aracılığıyla hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan mirasçı ..."ın 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede:
Sanığın gözaltında geçirdiği bir günlük sürenin, TCK"nın 63. maddesi gereğince hükmedilen cezasından mahsup edilmesine karar verilmemiş ise de, bu hususun infaz aşamasında değerlendirilebileceği dikkate alınarak, bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin eksik incelemeye, tayin edilen cezada takdiri indirim ve paraya çevirme hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine ve kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında 5237 sayılı TCK" nın 50/4 . maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 2-(a). bendinde yer alan "TCK"nın 50/1-a maddesi" ibaresinden önce gelmek üzere "TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.