Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5844 Esas 2018/2631 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b-d, 62, 51, 51/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılanın zorunlu müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında taraflara uzlaşma teklifi yapılmadan kamu davasının açıldığı, mahkemecede taraflara uzlaşma teklifinde bulunulmadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK"nın uzlaşma başlıklı 253. ve 254. maddelerinde düzenlenen uzlaşma hükümleri işletilip sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-Duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi bulunmayan sanığın, talimat mahkemesince beyanının alındığı sırada, ifadesini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, sanığın, CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, katılan zorunlu müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA, 08/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.