Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/5678 Esas 2017/7230 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5678
Karar No: 2017/7230
Karar Tarihi: 30.10.2017

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/5678 Esas 2017/7230 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık, resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir. İtirazlar reddedilmiş ancak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun adalet ve kanun önünde eşitlik ilkesi başlıklı 3/1. maddesi uyarınca suçun ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Temel cezanın belirlenmesi hâkimin takdiri olmakla birlikte Anayasanın 141, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34, 230 ve 289. maddeleri uyarınca hükümdeki takdirin denetime açık biçimde, hak ve nesafet kurallarına uygun, dosya içeriğiyle uyumlu yasal ve yeterli gerekçe gösterilmesi şarttır. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. Maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı doğrultusunda yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğü için karar bozulmuş, gerekçeler de 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi uyarınca gösterilmemiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kan

11. Ceza Dairesi 2015/5678 E. , 2017/7230 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi uyarınca hakim somut olayda; suçun işleniş biçimini, suçun işlenmesinde kullanılan araçları, suçun işlendiği zaman ve yeri, suçun konusunun önem ve değerini, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığını, failin kast veya taksire dayalı kusurunun ağırlığını ve failin güttüğü amaç ve saiki göz önünde bulundurarak, işlenen suçun kanunî tanımında öngörülen cezanın alt ve üst sınırı arasında temel cezayı belirler. 5237 sayılı TCK"nın “Adalet ve kanun önünde eşitlik ilkesi” başlıklı 3/1. maddesi uyarınca, suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur. Bu itibarla; kanunda öngörülen alt ve üst sınır arasında temel cezayı belirlemek hâkimin takdir ve değerlendirme yetkisi içindedir. Ancak, Anayasanın 141, 5271 sayılı CMK"nın 34, 230 ve 289. maddeleri uyarınca hükümde bu takdirin denetime olanak sağlayacak biçimde, hak ve nesafet kurallarına uygun, dosya içeriği ile uyumlu yasal ve yeterli gerekçesinin gösterilmesi zorunludur. Yasa metinlerindeki ifadelerin kararda tekrar edilmesi ile bu metinlerdeki genel nitelikli ölçütler somut olaya ve failine özgülenmediği müddetçe yeterli bir gerekçe olmadığı gözetilmeksizin, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 53. Maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.