Cinsel taciz - tehdit - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/11376 Esas 2015/5974 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/11376
Karar No: 2015/5974
Karar Tarihi: 30.04.2015

Cinsel taciz - tehdit - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/11376 Esas 2015/5974 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, cinsel taciz, tehdit ve hakaret suçlarından Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılanmıştır. Hakaret suçundan mahkûm olan sanığa adli para cezası verilmiştir. Ancak bu kararın temyizi kabul edilemezdir. Sanık, tehdit suçundan da mahkûm edilmesi gerekirken beraat etmiştir. Mahkeme, sanığın mağdureye gönderdiği tehdit içerikli mesajların, mağdure ve tanık beyanları ile desteklenerek, zincirleme şekilde tehdit suçu işlediğinin sabit olduğunu belirtmiştir. Bu nedenle sanığın tehdit suçundan mahkûm edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararda, hakaret suçundan verilen adli para cezasının kanun maddesi olan 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin olduğu, temyizinin kabul edilemez olduğu vurgulanmıştır. Tehdit suçundan dolayı sanığın mahkûmiyetine karar verilmesine karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 317. ve

14. Ceza Dairesi 2013/11376 E. , 2015/5974 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, tehdit, hakaret
HÜKÜM : Sanığın hakaret suçundan mahkûmiyeti ile diğer atılı suçlardan beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık hakkında hakaret suçundan hükmolunan sonuç adli para cezasının miktarına göre; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanıp aynı tarihte yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca 3.000 TL"ye (dahil) kadar doğrudan hükmedilen adli para cezaları kesin olup temyizi kâbil olmadığından, katılan vekilinin hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİYLE, incelemenin tehdit ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık hakkında cinsel taciz suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün temyiz inclenmesine gelince;
28.05.2009 tarihli mesaj tespit tutanağından sanığın mağdureye gönderdiği “…doğduğuna pişman olacaksın..”, “seni biriyle sakın görmeyeyim orda yapacağımı bilirim 70 yaşına gelsen de mutluluğunu bozarım… dışarı çıkmayacaksın görmeyeyim”, “sesini özlemişim cevap yoksa birilerini gönderirim kapıya”, “fotograflarını on kişiye dağıtmışım ben buradan gitsem bile kurtuluşun yok annenin ve onurun adreslerini öğrendim ve telefon numaralarını oradaki akrabalarıma veriyorum onlarla ilgilensinler” şeklindeki mesaj içerikleri, mağdure ve tanık beyanları ile tüm dosya kapsamından, sanığın mağdureye yönelik zincirleme şekilde tehdit suçunu işlediği sabit olduğu halde atılı suçtan mahkûmiyetine karar verilmesi gerekirken oluşa uygun düşmeyen yazılı gerekçeyle beraatine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.