Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/2298 Esas 2018/3070 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2298
Karar No: 2018/3070
Karar Tarihi: 04.10.2018

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/2298 Esas 2018/3070 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ceza Dairesi tarafından açılan davada sanık, silahlı terör örgütüne üye olmak suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın yapılan itiraz sonrası temyiz mahkemesi tarafından kabul edilen istinaf başvurusunun düzeltilmesi talebi reddedilmiştir. Bylock delilinin hukuka uygunluğu hakkındaki sorunlarla ilgili olarak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından yapılan açıklamalar esas alınmıştır. Sanığın bilgisayar ve dijital materyalleri üzerinde yapılan inceleme, CMK'nın 134. maddesinin sanığa ait olmayan materyalleri kapsamadığı ifade edilerek, bylock programı verilerinin suç tarihinden önce toplanmadığı ve suçu önleme amaçlı iletişimin dinlenmesi tedbiri kapsamında olmadığı belirtilmiştir. Temyiz davasının reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 314/2 TCK (Silahlı terör örgütüne üye olma suçu)
- 3713 Sayılı Kanunun 5/1 (Terörizmin finansmanı ve Para Transferi)
- TCK'nın 53, 58/9, 63 (Mahkumiyet kararına ilişkin kanun maddeleri)
- CMK'nın 134. Maddesi (Sanığa ait bilgisayar ve dijital materyaller üzerinde inceleme yapılması tedbiri)

16. Ceza Dairesi 2018/2298 E. , 2018/3070 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK"nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK"nın 53, 58/9, 63 maddeleri gereğince verilen mahkumiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yerel mahkemenin, bylock delilinin hukuka uygunluğu ile ilgili olarak esas itibariyle ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından onanarak kesinleşen Dairemizin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.04.2017 tarih ve 2015/3 Esas 2017/3 Karar sayılı kararında açıklanan gerekçeleri de benimsemiş olması karşısında; hükmün gerekçesinde ayrıca Yargıtay uygulamalarına yanlış anlam yüklenerek “Pek çok Yargıtay kararında "istihbarat kaynaklarından gelen veri ve bilgiler" yargılama sırasında delil olarak kabul edilmiştir. Yine Yargıtay kararlarında (Örneğin; Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 28.11.2013 tarih 2013/8995-14476 E.K. Sy. Kararı gibi) terör örgütleriyle ilgili yapılanmanın ve grubun terör örgütü içinde olup olmadığı hususunun Emniyet Genel Müdürlüğünden sorulması gerektiği belirtilmiş olup, bu konuda verilen cevabın da Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından toplanan "istihbarat kaynaklı veri ve bilgilerin" değerlendirilmesi sonucu açıklanan bir hukuki kanaat olmasına rağmen bu bilgiler mahkemelerce delil olarak kabul edilmektedir. Bu kapsamda "bylock" programına dair veriler.../...CMK."nun 134. maddesinde düzenlenen "sanığa ait bilgisayar vs. dijital materyaller üzerinde inceleme yapılması" mahiyetinde de değildir. Zira üzerinde inceleme yapılan ve bilgi elde edilen bilgisayar vs. dijital materyeller (örneğin ana sörvır. gibi) sanığa ait değildir. Bylock programına dair veri ve bilgiler suç tarihinden sonra MİT veya EGM tarafından bu programın kullanılmasına dair çözümlenen ve analiz edilerek toplanan teknik veri ve bilgiler olup, suç işlenmezden önceki safhayı kapsayan "suçu önleme amaçlı iletişimin dinlemesi ve kayda alınması tedbiri” mahiyetinde de değildir” denilmek suretiyle hukuki dayanaktan yoksun değerlendirmelere yer verilmesi sonuca etkili görülmemiştir.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık ve müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK"nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 04.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.