Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/2637 Esas 2022/7460 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli yağma
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
... Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesi’nin 10.11.2021 tarihli istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararın kendisine tebliğinden sonra sanık ... müdafiinin dosyaya sunmuş olduğu 28.12.2021 ve 04.03.2022 tarihli dilekçelerinde sanık ... hakkındaki Bölge Adliye Mahkemesin’ce verilen kararı temyiz etmediğini belirterek kararın kesinleştirilmesini talep ettiğinin anlaşılması karşısında sanık ... ve müdafiinin temyiz talebi bulunmadığından bu sanık hakkında kurulan hükümle ilgili temyiz incelemesi yapılmamış olup, sanık ... hakkında kurulan hükme hasren yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' ve aynı Kanunun 301. maddesinin ''Yargıtay, yalnız bozulmasını istediği temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir." ve aynı Kanunun 301. maddesinin "Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek, sanık müdafii, dilekçesinde özetle; yağma suçunun unsurlarının oluşmadığını, sanığın suçu işlediğine dair delil elde edilemediğini, sanığın eyleminin haksız tahrik altında basit yaralama suçunu oluşturduğunu, verilen cezanın ağır mahiyette olduğunu ileri sürmüş, anılan temyiz dilekçesinde belirtilen sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamındaki mahkumiyetin, TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin olması ve 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip hakkında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilerek bozma nedeni yapılmamıştır.
Oluş ve dosya içeriğine göre, suç tarihinde gece vakti katılan ...’ın çalıştığı iş yerine temyiz kapsamında olmayan sanık ... ile birlikte giderek katılanı darp etmek suretiyle üç adet cep telefonunu yağmalayan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 149/1. madde ve fıkrasının (c-d-h) bentleri uyarınca kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmıştır.
Ayrıca dosyada CMK'nın 289. maddesinde sayılan hukuka kesin aykırılık hâllerinin herhangi birinin varlığı da tespit edilememiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine göre, sanık hakkında nitelikli yağma suçlarından kurulan hükümde ileri sürülen temyiz sebepleri yönünden bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN ONANMASINA, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na iadesine, 18/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.