MAHKEMESİ : Bayburt Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 06/02/2014
NUMARASI : 2012/190-2014/58

Davacı M.. K.. vekili Avukat S. K. tarafından, davalılar A.. K.. vdl aleyhine 30/04/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın reddine dair verilen 06/02/2014 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 16/12/2014 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı asil M.. K.. ve vekili Avukat S. K. geldi, karşı taraftan davalılar adına gelen olmadı. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra tarafa duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
Dava, haksız eylem nedeni ile uğranılan zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem reddedilmiş; karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, Bayburt/Aydıntepe ilçesinde hayvancılık yaptığını, köye ait mera parseli üzerine il özel idaresinin izni ile kalıcı olmayan bir baraka yaptığını, davalı çiftçi mallarını koruma heyetinin başkanı ile arasında geçen bir olay nedeni ile barakanın yıkımı kararı alındığını, hayvanlarını otlatmasına hukuka aykırı olarak engel olunduğunu, kaymakamlık ve valiliğe bu durumun engellenmesi için başvurduğunu ancak sonuç alamadığını, hayvancılığı bırakmak zorunda kaldığını bu nedenle maddi ve manevi zarara uğradığını iddia ederek uğradığı zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacının hayvanlarını otlatmasının engellendiğine dair herhangi bir davranışın tespit edilememesi nedeni ile davanın reddine karar verilmiştir.
Davalılar A.. K.., Bayburt Valiliği ve A.. Çiftçi Mallarını Koruma Heyeti Başkanlığı kamu tüzel kişileridir. Anılan tüzel kişiliklerin eylem ve işlemleri de kamusal nitelikte olup kamu hizmeti kavramı çerçevesindedir. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasası’nın 2/1-b maddesi gereğince bu tür istemlerin tam yargı davası olarak idari yargı yerinde açılacak davada ileri sürülmesi gerekir. Yerel mahkemece, uyuşmazlığın çözümünde idari yargı yerinin görevli olduğu benimsenerek yargı yolu bakımından mahkemenin görevsizliği nedeni ile dava dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekirken, işin esasının incelenmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve davacı yararına takdir olunan 1.100,00 TL duruşma avukatlık ücretinin davalılara yükletilmesine, davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/12/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.