Rüşvet alma ve rüşvet verme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2451 Esas 2020/5181 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet alma ve rüşvet verme
HÜKÜM : Sanık ... hakkında rüşvet alma suçundan beraat, sanık ... hakkında rüşvet alma, sanıklar Mehmet ve İbrahim hakkında rüşvet verme suçlarından mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Başvurularının kapsamına göre incelemenin katılan Hazine vekilinin sanık ... hakkında rüşvet alma suçundan verilen beraat hükmüne, sanıklar ..., ... ve ..."ın ise haklarında rüşvet alma ve rüşvet verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla SINIRLI OLARAK YAPILMASINA karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın, 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasa ile yapılan değişiklikten önceki rüşveti tanımlayan 252/3. maddesinde "rüşvet, bir kamu görevlisinin görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapması veya yapmaması için kişiyle vardığı anlaşma çerçevesinde bir yarar sağlamasıdır" denilerek sadece nitelikli rüşvete yer verildiği, kamu görevlisinin yapması gereken işi yapması ya da yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlamasının veya kişilerin bu şekildeki iş için kamu görevlisine çıkar temin etmelerinin rüşvet tanımından çıkarıldığı, görevin gereklerine aykırı olarak bir işin yapılması veya yapılmaması için menfaat temin edilmesi durumunda rüşvet, kamu görevlisinin yapması gereken bir işi yapması ya da yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlaması durumunda ise 6352 sayılı Yasadan önceki haliyle 5237 sayılı TCK"nın 257/3. maddesinde düzenlenen "görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama" suçunu oluşturacağı, kamu görevlisi olmayan diğer kişilerin ise özgü suç niteliğindeki görevi kötüye

kullanma suçuna TCK"nın 40/2. maddesi uyarınca azmettiren veya yardım eden sıfatıyla iştirak edebilecekleri gözetildiğinde; olay tarihlerinde Kadınhanı Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan sanıklar ... ve ...’ın kuruma cep telefonu sokması karşılığında infaz koruma memuru sanıklar ... ve ...’ya rüşvet verdikleri iddiasıyla yapılan yargılamada; rüşvet suçuna konu paranın kamu görevlisi olan sanıklara görevlerinin gereklerine aykırı olan bir işi yapması için verilip verilmediği hususunun hiçbir duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi ve buna bağlı olarak suç niteliğinin tayini bakımından, sanıklar hakkında infaz kurumuna yasak eşya sokmak suçundan mahkumiyetlerine dair Kadınhanı Asliye Ceza Mahkemesince verilen 2011/96 sayılı kararın temyiz incelemesi sonucu Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 03/05/2019 tarihli ve 2017/19806 Esas sayılı ilamı ile düşürülme ve bozma kararları verilerek mahalline gönderildiğinin UYAP ortamından anlaşılması karşısında; anılan dosyanın akıbetinin araştırılmasından, derdest ise birleştirilmesinden, karara çıkmış ve kesinleşmiş ise onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesinden sonra tüm kanıtlar birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde beraat ve mahkumiyet hükümleri kurulması,
Kabule göre de;
Mahkumiyet hükümleri yönünden; TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı doğrultusunda uygulanması lüzumu,
Beraat hükmü açısından; hüküm fıkrasında CMK"nın 223/2-e maddesine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar Mehmet, İbrahim ve Ömer ile katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sanıklar ..., ... ve ... bakımından kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 13/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.