Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/9124 Esas 2021/1394 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52, 53, 51/1-3-6-7. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 10/10/2018 tarihli bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna gönderildiği ancak usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadıkları belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, akaryakıt istasyonunda pompacı olarak çalışan müştekiye elindeki 200 TL"lik banknotu uzatarak bozmasını istediği, müştekinin banknotu alıp sanığa iki adet 50 ve beş adet de 20 TL verdiği, sanığın parayı tekrar uzatarak hepsini 1 TL"lik bozuk para olarak istediği ve müştekinin kendisinde bu miktarda bozuk para olmadığını söyleyerek almış olduğu 200 TL"lik banknotu iade ettiği, yaklaşık on beş dakika sonra da söz konusu 200 TL"nin cebinde olmadığını fark ettiği, sanığın başlangıçtan beri dolandırıcılık kastı ile hareket ederek hileli ve müştekinin zararına olacak şekilde kendisine iade edilen 200 TL"yi alıp olay yerinden ayrılarak dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması ve müşteki beyanı ile tüm dosya kapsamından atılı suçun sanık tarafından işlendiğine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş ve tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının ertelenmesine karar verilmesine rağmen, TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmesi suretiyle TCK"nın 53/4. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nın 53. maddesinin uygulamasına ilişkin kısmın çıkartılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.