MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı, davalı işverene ait işyerinde şoför olarak çalıştığını ileri sürerek fazla çalışma ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili ile davalı vekili temyiz yoluna başvurmuştur.
Mahkemece, davalı vekilinin temyiz talebi “davalıya ek temyiz harcı ve masrafları yatırması için muhtıra tebligatı çıkarılmış ise de, gerekçeli kararın 29/06/2015 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz harcının ise 07/08/2015 tarihinde sistemden yatırıldığı, muhtıra çıkartılmadan önce harç yatırıldığına dair herhangi bir makbuz ibraz edilmediğinden ve 8 günlük yasal süre içerisinde temyiz edilmediği” gerekçesiyle reddedilmiştir. Ancak dosya kapsamından, kararın 03/06/2015 tarihinde davalıya tefhim edildiği, davalının 05/06/2015 tarihinde UYAP sistemi üzerinden süretutum dilekçesi adı altında temyiz dilekçesi sunduğu, gerekçeli kararın ise 29/06/2015 tarihinde tebliğ edildiği ve davalının yine yasal süre içinde 06/07/2015 tarihinde UYAP üzerinden gerekçeli temyiz dilekçesi sunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece davalının 03/06/2015 tarihinde kararı temyiz ettiği ancak temyiz harcını yatırmadığı ifade edilmek suretiyle, söz konusu harçların yatırılması için muhtıra gönderilmiş ise de, davalının muhtıranın tebliğ tarihi olan 10/08/2015 tarihinden önce, 07/08/2015 tarihinde temyiz harçlarını da ödediği dosya kapsamı ile sabittir. Bu durumda temyiz isteğinin süresinde olduğunun kabulü gerekir.
Açıklanan bu durum karşısında, mahkemenin 25/08/2015 tarihli temyiz isteğinin reddine ilişkin ek kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA karar verildi.
Hüküm süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı, davalı işverene ait işyerinde şoför olarak çalıştığını, işyerinde ÇSGB tarafından 21.11.2013 tarihinde yapılan denetim tarihine kadar haftada 6 gün 07:00-19:00 ve 19:00-07:00 saatleri arasında dönüşümlü vardiya düzeninde, denetim tarihinden sonra ise haftada 5 gün 05:00-14:00 ve 14:00-23:00 saatleri arasında, Cumartesi Günleri ise 05:00-10:00 ve 10:00-15:00 saatleri arasında çalışmak sureti ile sürekli fazla çalışma yaptığını, ayrıca tüm genel tatillerde çalıştığını ancak bu çalışmalara ait ücretlerin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, iş sözleşmesinde aylık 22,5 saate kadar fazla çalışmanın ve genel tatil ücretlerinin ücrete dahil olduğunun kararlaştırıldığını, davacının bu süreyi aşan çalışmasının bulunmadığını, ayrıca hak kazanılan alacakların banka yolu ile ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma ücreti üzerinden yapılan indirim konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin fazla çalışma alacaklarından indirim yapılması konusunda yasal bir düzenleme bulunmamaktadır. Fazla çalışma alacağının uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Bu indirim, dosyadaki delillerin durumu ve niteliğine göre yapılması gerekli uygun bir indirimdir. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline, işin düzenlenmesine ve hesaplanan fazla çalışma ücreti miktarına göre takdir edilmelidir.
Somut olayda, davacı taraf davalı iş yerinde fazla çalışma yaptığını iddia ederek fazla çalışma, ücreti talebinde bulunmuş mahkemece talep %50 indirim yapılarak kabul edilmiştir.
Her ne kadar mahkemece tanık beyanları ile teftiş raporuna dayanılarak hesaplanan fazla çalışma ücretinden indirim yapılması yerinde ise de, yapılan % 50 oranındaki indirim dosyadaki delil durumu dikkate alındığında fahiş miktardadır. Mahkemece davacının işyerinde yaptığı işin niteliğine, çalışma süresine ve hesaplanan fazla çalışma ücreti miktarına göre fazla çalışma ücreti yönünden hesaplanan tutar üzerinden uygun bir indirim yapılarak söz konusu alacaklar hüküm altına alınmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
2-Kabule göre de, bilirkişi raporunda brüt alacak miktarları belirlenmiş, bu alacaklar ıslah dilekçesinde brüt olarak talep edilmiştir. Mahkemece davalı işveren tarafından ödenen miktar mahsup edilmek suretiyle net alacak miktarına hükmedildiğinden, bu hususun hükmedilen vekalet ücretinin miktarının belirlenmesinde gözetilmemesi hatalı olmuştur.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 06/11/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.