Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/3491 Esas 2016/4257 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/3491
Karar No: 2016/4257
Karar Tarihi: 26.04.2016

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/3491 Esas 2016/4257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, sanığın hüküm giyip koşullu salıverme hakkına sahip olup olmadığı tartışma konusu olmuştur. TCK'nın ilgili maddesi uyarınca, sadece sanığın altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ait hizmetlerde bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğu koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanabilir, ancak bu haklar sadece altsoyu için değil, diğer kişiler için de geçerlidir. Mahkeme, bu nedenle verilen hükmü bozmuş ve hak yoksunluk bölümünü düzeltmiştir. Kanuna aykırı olan bu kararın bozulmasının gerekli olduğu belirtilerek, hüküm fıkrasındaki hak yoksunluklarına ilişkin bölümün, \"Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı Yasanın 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen haklardan hapis cezasının infazı tamamlanana kadar ve TCK'nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili haklardan da koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılması\" şeklinde değiştirilerek onaylanmıştır. Kanun maddeleri: TCK 53/

5. Ceza Dairesi 2014/3491 E. , 2016/4257 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E.2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında gözetilmesi, adli para cezasının tayini sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi ise mahallinde eklenmesi mümkün bulunmuş, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakılmasına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın düzeltilmesi mümkün bulunduğundan aynı Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin bölümün, "Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı Yasanın 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar ve TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili haklardan da koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" şeklinde değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.