MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet ve Çeyiz Eşyası Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-karşı davalı erkek tarafından, reddedilen ziynet eşyasına ilişkin vekalet ücreti takdir edilmemesi yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, tazminat ve nafaka taleplerinin reddi ve çeyiz eşyalarının kabulüne ilişkin vekalet ücreti takdir edilmemesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-karşı davalı erkeğin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Davalı-karşı davacı kadının reddedilen ziynet davası yönünden, davacı-karşı davalı erkek lehine nispi vekalet ücreti takdiri gerekirken, bu hususta karar verilmemiş olması doğru olmamıştır.
2-Davalı-karşı davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Mahkemece; boşanma kararına esas kusur belirlemesinde davalı-karşı davacı kadının daha ağır kusurlu olduğu kabul edilmiş ise de; yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davalı-karşı davacı kadının evi terk edip ortak hayattan kaçındığı, davacı-karşı davalı erkeğin de retle sonuçlanan tedbir nafakası davasından sonra ayrılık dönemi içinde eşine hakaret ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylara göre; evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı, bu sonuca ulaşılmasında tarafların eşit kusurlu oldukları anlaşılmaktadır. Durum böyleyken; mahkemece davalı-karşı davacı kadının daha ağır kusurlu kabul edilip boşanmaya karar verilmesi sonucu itibariyle doğru olup, hükmün kusur belirlemesine ilişkin gerekçesinin değiştirilmek suretiyle onanmasına (HUMK m. 438/son) karar vermek gerekmiş, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
b-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan özellikle eşlerin barınmasına (TMK m. 186/1), geçimine (TMK m. 185/3) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden almak zorundadır (TMK m. 169). Tedbir nafakasına hükmedilirken tarafların kusuru aranmaz. O halde, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere davalı-karşı davacı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, kadının kusurlu olduğundan bahisle tedbir nafakası talebinin reddedilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
c-Mahkemece verilen ilk hükmün temyiz incelemesinde bozma sebebine göre kadının boşanma davasının ferilerinin şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Mahkemece, nafaka konusunda bir bozma bulunmadığı değerlendirilerek davalı-karşı davacı kadının yoksulluk nafakası talebi ile ilgili olumlu ya da olumsuz hüküm kurulmaması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
d-Davalı-karşı davacı kadının kabul edilen çeyiz eşyası ile ilgili davası kabul edildiğine göre, bu dava yönünden lehine nispi vekalet ücreti takdiri gerekirken, bu hususta karar verilmemiş olması da doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1., 2/b, 2/c ve 2/d bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple boşanma hükmünün gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 16.03.2016 (Çrş.)