Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/16468 Esas 2018/23585 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkiline ödenmediğini iddia ettiği ilave tediye, yol ücreti, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil çalışma ücretlerinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve kök bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda; mahkemece dosyaya sunulan nöbet çizelgelerine göre davacının 04.30-19.00 saatleri arasındaki çalışmaları, bu çalışmaların çoğunun 20.00- 06.00 saatleri arasında geçmesi sebebi ile gece çalışması olarak değerlendirilerek günlük çalışma süresinin 14,5 saat olduğu, 1,5 saatlik ara dinlenme süresi düşüldüğünde 13 saat çalışarak 7,5 saatin mahsubu ile bakiye günlük 5,5 saat gece çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak kök bilirkişi raporu doğrultusunda benimsenen söz konusu kabulün, 1. ek bilirkişi raporunda da açıkça belirtildiği üzere maddi hataya dayandığı anlaşılmaktadır. Ara dinlenme süreleri ile davacı çalışmalarının dosya kapsamındaki delillere göre değerlendirildiği 2. ek bilirkişi raporunun denetime elverişli olduğu anlaşılmakla, talep konusu fazla çalışma ücret alacağının bu çerçevede hüküm altına alınması dosya içeriğine uygun düşecektir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 05.11.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.