Nitelikli dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/31060 Esas 2021/1388 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/31060
Karar No: 2021/1388
Karar Tarihi: 15.02.2021

Nitelikli dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/31060 Esas 2021/1388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiyi ATM'de sıra beklerken dolandırmış ve müştekinin banka hesabından toplam 829 TL çekmiştir. Ayrıca, sanık müştekinin internet bankacılığı şifresini öğrenerek müştekinin hesabından para çekmiş ve kendi hesabına havale yapmıştır. Sanık, TCK'nın 158/1-f, 43, 168/2, 62, 52, 63. maddelerine göre nitelikli dolandırıcılık suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır.
TCK'nın 158/1-f maddesi, nitelikli dolandırıcılık suçunu düzenlemektedir. Bu maddeye göre, dolandırıcılık suçunun yapılması sırasında sahtecilik, sahtekarlık, kişinin yanıltılması veya zor kullanılması gibi yöntemlerin kullanılması söz konusu ise, suç nitelikli dolandırıcılık suçu olarak kabul edilebilir.
TCK'nın 43. maddesi, dolandırıcılık suçunu tanımlamaktadır. Buna göre, kişi, başkasını yanıltarak veya zor kullanarak kendisine veya başkasına yarar sağlamak amacıyla mal veya para temin ederse, dolandırıcılık suçu işlemiş sayılır.
TCK'nın 168/2 maddesi, dolandırıcılık suçu işleyen kişinin cezasının artırılmasını öngörmektedir. Bu maddeye göre, nitelikli dolandırıcılık suçu işlenmiş ise ceza daha ağır olabilir.
TCK'nın 62. maddesi, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını düzenlemektedir. Buna göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen kişi, belirli şartları yerine getirdiği takdirde ceza almaktan kurtulabilir.
TCK'nın 52. maddesi, nitelikli dolandırıcılık suçunu işleyen kişinin cezasını artırırken, TCK'nın 53. maddesi, dolandır

15. Ceza Dairesi 2017/31060 E. , 2021/1388 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-f, 43, 168/2, 62, 52, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanık hakkında 10/11/2009 tarihinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, 12/01/2010 tarihinde kararın kesinleştiği, sanığın denetim süresinde 29/04/2014 tarinde TCK 155/2 maddesinde düzenlenen Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlemesi nedeniyle ilgili hükmün açıklandığı, sanık tarafından bu hüküm temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Onlay tarihinde müştekinin internet bankacılığı yoluyla kredi almak istediği 02/05/2008 ve 06/05/2008 tarihlerinde müşteki ile sanığın birlikte Sultanbeyli Finansbank ATM cihazına gittikleri, sanığın müştekiden ATMde işlem açmasını istedikten sonra müştekiyi sıra sorma bahanesi ile bankanın içerisine göndererek ilk seferinde 200 TL, ikinci seferinde 50 TL"yi müştekinin hesabından çektiği, 15.05.2008 tarihinde sanık ile müştekinin internet bankacılığını aktif hale getirdikleri, bu esnada sanığın müştekiye ait tüm şifre ve bilgileri öğrendiği, 23.05.2008 tarihinde, müştekinin kredi başvurusu yapmak istemesi üzerine, sanığın müştekiyi masraf yatırılması gerektiği konusunda ikna ederek internet bankacılığı yoluyla kendisine ait Sultanbeyli Finansbank Şubesindeki 17433189 nolu hesaba 280 TL, 25.06.2008 tarihinde 64 TL"yi kendi hesabına gönderdiği, 06.06.2008 tarihinde de masraf yatırma bahanesi ile tekrar müşteki ile Finansbank Sultanbeyli Şubesine giderek müştekiye 235 TL"yi kendi hesabına havale ettirdiği, sanığın bu şekilde müştekiyi 829 TL dolandırdığı iddia edilen olayda; sanık savunması, katılan beyanları, alınan ekspertiz raporu ile tüm dosya kapsamından sanık hakkında atılı suçu işlediği yönünden verilen mahkumiyet hükmü ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 15/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.