Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/11883 Esas 2022/7573 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde söz konusu suç için 5237 sayılı TCK’nın 116/2. maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile birlikte adli para cezasına yer verildiği ve mahkemesince hapis cezası tercih edildikten sonra aynı Kanun’un 50/2. maddesi uyarınca bu şekilde verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm verilmiş ise de bu hususta aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ve müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a, 168/1 ve 62/1 maddelerinin uygulanması sırasında netice ceza hesaplanırken hatalı şekilde 3 ay 10 ve günlüğü 20 TL üzerinden neticeten 2.000 TL adli para cezası yerine 3 ay 20 gün hapis cezasından çevirme 2.200 TL adli para cezasına hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, “Sanığın duruşmadaki davranışları uyarınca TCK'nun 62. maddesi gereği 1/6 oranında ceza indirilerek sanığın 3 ay 20 gün hapisle cezalandırılmasına, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK'nun 50/1-a maddesi uyarınca kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nu 52/2 maddesi uyarınca günlüğü 20 TL'den ve TCK'nun 52/3. maddesi uyarınca 110 gün hesabıyla 2200 TL adli para cezasına çevrilmesine” ibarelerinin çıkarılarak yerine “Sanığın duruşmadaki davranışları uyarınca TCK nun 62. maddesi gereği 1/6 oranında ceza indirilerek sanığın 3 ay 10 gün hapisle cezalandırılmasına, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK'nun 50/1-a maddesi uyarınca kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nu 52/2. maddesi uyarınca günlüğü 20 TL'den ve TCK'nun 52/3. maddesi uyarınca 100 gün hesabıyla 2000 TL adli para cezasına çevrilmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak DÜZELTEREK ONANMASINA,
III-Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın işlediği hırsızlık suçuna konu paranın miktarının 100 TL olarak tespiti karşısında, suçun konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle tayin edilen cezadan 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesi gereğince ceza verilmekten vazgeçilemeyecek ise de belirlenecek oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle sanık lehine şartları oluşan 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 23/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.