Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - kamu malına zarar verme - ibadethanelere zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/4598 Esas 2020/7832 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, kamu malına zarar verme, ibadethanelere zarar verme
HÜKÜMLER : Beraat, düşme, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Katılan vekilinin; beraat kararı ile zamanaşımı nedeniyle verilen düşme kararlarına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre katılan vekilinin temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Katılan vekilinin; sanık ... hakkında ibadethanelere zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığın, suç tarihi itibariyle hakkında verilmiş hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar bulunsa dahi 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi gözetilerek suç tarihinden sonra yürürlüğe giren ve aleyhe sonuç doğuran 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesinin uygulanma şartlarının bulunmadığı, ancak somut olayda; katılan Kurumun zararı giderilmediğinden, CMK"nın 231/6-c bendinde yer alan şartın gerçekleşmemesi sebebiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilemeyeceği kabul edilerek, yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1136 sayılı Kanun’un 168. maddesi ile hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13. maddesinin 1. fıkrası uyarınca, mahkumiyetine karar verilen sanık aleyhine ve kendisini vekil ile temsil ettiren katılan lehine maktu avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz istemi bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasına “Karar tarihinde yürürlükte bulunan 2019 yılı Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 2.725 TL vekalet ücretinin sanık ...’ndan tahsili ile kendisini vekil ile temsil ettiren katılana verilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.09.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.