Kasten Yaralama-Mala Zarar Verme - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18603 Esas 2020/2527 Karar Sayılı İlamı

Gereği görüşülüp düşünüldü:

1)Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3, 5271 sayılı CMK'nin 34 ve 230. maddeleri uyarınca hükmün gerekçesinde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin yazılması, delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen deliller ile mahkemece ulaşılan kanaatin, sanığın suç oluşturduğu veya oluşturmadığı sabit görülen fiillerinin belirtilmesi ve bu fiillerin nitelendirilmesinin yapılması suretiyle infazı kabil hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde gerekçesiz olarak hüküm kurulması,

2)Müşteki ... (...)’ın yaralanmasına ilişkin Eyüp Devlet Hastanesi’nce tanzim edilen 21.12.2013 tarihli adli raporda; "üst dudak sağda 1x1 cm alanda ekimoz olup, durumu bildirir geçici rapor olduğu" belirtilmesine rağmen, yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilmeyeceği hususunda kesin raporunun alınmadığı görüldüğünden, tüm tedavi belgeleri ve raporları varsa grafilerinin en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne gönderilip, 5237 sayılı TCK'nin 86 ve 87. maddeleri kapsamında müşteki ...'in yaralanmasının niteliği hususunda kesin raporu alınmaksızın, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,

Kabule göre,

3)Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca kasten yaralama ve TCK’nin 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulduğu, suç tarihinde mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK’nin 253/3. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsamına girmeyen bir başka suçla işlenmiş olması nedeniyle uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de, TCK’nin 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik

5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı, bu nedenle CMK’nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanık ile müşteki arasında söz konusu kanun değişikliğine göre, mala zarar verme ve kasten yaralama suçları yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

4)5237 TCK'nin 50 ve 51. maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesine uygun şekilde objektif ve subjektif koşulların gerçekleşip gerçekleşmediği ayrı ayrı değerlendirilip sonucuna göre sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması, erteleme ve seçenek tedbirlere çevirmeye ilişkin hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaksızın, yeterli ve caydırıcı olmayacağı şeklindeki kanuni olmayan gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi,

5)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.