MAHKEMESİ : ŞANLIURFA 4.ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 31/05/2012
NUMARASI : 2011/574-2012/348

Taraflar arasında görülen istirdat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı kurumun 10553 nolu tarımsal sulama abonesi olduğunu, davacı hakkında kaçak elektrik kullanıldığı iddiası ile 31.606,60 TL"lik kaçak elektrik bedeli tahakkuk ettirildiğini ve bu bedelin müvekkili tarafından davalı kuruma ödendiğini, davacının kaçak elektrik kullanmak suçundan hakkında yapılan yargılama sonucunda, Şanlıurfa 3.Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08.06.2010 tarih, 2009/964 E.-2010/362 K. sayılı kararı ile beraat ettiğini, davalı kuruma ödenen toplam 31.606,60 TL kaçak elektrik bedeli nedeniyle, davacının davalı kuruma borçlu olmadığının tespitine ilişkin dava açıldığını ve Şanlıurfa 3.Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 26.11.2013 tarih, 2013/19 E.-2013/513 K. sayılı Kararı ile, davacının davalıya 31.606,60 TL borçlu olmadığının tespitine karar verildiğini, müvekkilinden cebri icra tehdidi altında haksız olarak tahsilat yapıldığını ileri sürerek, 31.606,60 TL"nin ilk ödeme tarihi olan 13.10.2009 tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesini, davalı aleyhine %40"dan aşağı olmamak üzere tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kaçak elektrik kullandığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 31.606,06 TL"nin DEDAŞ tarafından tahsil edilen ve 13.11.2009 tarihinden başlayan tahsilat tarihlerine göre hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davalı DEDAŞ"dan alınarak davacıya verilmesine, ilama DEDAŞ tarafından sunulan ve yine dava dilekçesi ekinde de teyit edilen taksitli ödeme listesinin faiz hesabı için eklenmesine, istirdatına karar verilen tutarın % 40 oranında tazminatın, İİK.nun 72/son maddesi gereğince davalı kurumdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Somut olayda, davacının 10553 nolu tarımsal sulama abonesi olduğu, davacıya ait sayacın incelenmesi sonucunda düzenlenen 01.07.2009 tarihli Sayaç İnceleme Raporu ile, sayaç içerisindeki mevcut T.C. mühürlerinin açılıp tekrar kapatıldığının tespit edildiği, bu rapora istinaden davacı aleyhine 05.09.2009 tarihli Kaçak Elektrik Tespit Tutanağının düzenlendiği ve toplam 2.773,90 TL kaçak tüketim tahakkuku ile toplam 28.738,80 TL kaçak ek tahakkuku yapıldığı, davacının hakkında tahakkuk eden kaçak elektrik borcu ve diğer borçlarını 6111 sayılı Af Yasasından önce taksit yaptırarak ödediği anlaşılmaktadır.
Dosya kapsamından, davacının kaçak elektrik kullanmak suçundan hakkında yapılan yargılama sonucunda, Şanlıurfa 3. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08.06.2010 tarih, 2009/964 E.-2010/362 K. sayılı kararı ile beraat ettiği, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay"da bulunduğu, kararın henüz kesinleşmediği; davalı kuruma ödenen toplam 31.606,60 TL kaçak elektrik bedeli nedeniyle, davacının davalı kuruma borçlu olmadığının tespitine ilişkin dava açtığı ve Şanlıurfa 3.Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 26.11.2013 tarih, 2013/19 E.-2013/513 K.sayılı Kararı ile, davacının davalıya 31.606,60 TL borçlu olmadığının tespitine karar verildiği, mahkeme kararının taraflara henüz tebliğ edilmediği, dolayısıyla kararın kesinleşmediği anlaşılmıştır.
Davacının davasını ve talebini, Şanlıurfa 3.Asliye Ceza Mahkemesi"nin 08.06.2010 tarih, 2009/964 E.-2010/362 K. sayılı davacı hakkındaki beraat kararı ile Şanlıurfa 3.Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 26.11.2013 tarih, 2013/19 E.-2013/513 K. sayılı, davacının davalıya 31.606,60 TL borçlu olmadığının tespitine ilişkin karara dayandırdığı anlaşıldığından, mahkemece her iki dava dosyası açısından da, mahkeme kararlarının kesinleşmesi beklendikten sonra hasıl olacak sonuca göre hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 04.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.