Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4769 Esas 2021/875 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; dava konusu olaya ilişkin maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanıkların, vergi mükellefi olması halinde ve gerektiğinde hakkında vergi incelemesi yaptırılması, icra müdürlükleri nezdinde alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp varsa borçluların faiz karşılığı sanıklardan ödünç para alıp almadıkları hususunda tanık olarak beyanlarına başvurulması, faiz karşılığı borç para verip vermediği hususunda detaylı kolluk araştırması yaptırılmasından sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini yerine, eksik araştırma ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
1-Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve Esas 2014/140, Karar 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
2-Müşteki, 2012 yılı mart ayında faizle para aldığı beyanları karşısında tefecilik suçu yönünden suçun gününün kesin belli olmadığından sanıklar lehine değerlendirilerek 01/03/2012 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 23/05/2013 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
3-Suç tarihi itibariyle sanıklar haklarında şartları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
4-Sanıklar haklarında mahkumiyet hükükümleri kurulmasına göre kurum lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafii ve katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. Ve 326/son maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.