MAHKEMESİ : BÜYÜKÇEKMECE 2. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/05/2013
NUMARASI : 2011/1407-2013/663

Taraflar arasında görülen tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların 15.06.2010 tarihinde boşandıklarını, çeyiz senedinde yazılı eşyalar ile 18.04.2005 tarihinde Güneş Kuyumcusu A.. A.."dan alınan 368,26 gr altının ve düğünde takılan yaklaşık 20.000,00 TL değerindeki ziynet eşyasının davalıda kaldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere, boşanma davasının açılış tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte toplam 200.000,00 TL maddi tazminat taleplerinden şimdilik 1.000,00 TL nin tahsilini talep etmiş, mahkemece dava dilekçesinin açıklanmasının istenmesi üzerine, davacı vekili 09.01.2012 tarihli dilekçesi ile, talebini 60.000,00 TL"ye yükselttiğini, bu miktarın 20.000,00 TL"sinin ziynet eşyası, 20.000,00 TL"sinin çeyiz eşyası ve 20.000,00 TL"sinin de kusura dayanan haksız fiil tazminatı olduğunu belirtmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin çeyiz senedinde imzası bulunmadığını, tüm takı ve altınların 368,26 gr olduğunu, bu altınların 18.04.2005 tarihinde G.. Kuyumcusuna bozdurulduğunu ve tarafların ortak kararı ile araba satın alındığını, bu altınlar dışında ziynet eşyası var ise davacı tarafından götürülmüş olabileceğini belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Türk Medeni Kanunu"nun 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. İleri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimsenin, iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir (HMK.md.190) İspat yükü, hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer.
Somut olayda, davacı vekili 368,26 gr altının davalıda kaldığını iddia etmiş, davalı vekili ise altınların bozdurularak tarafların ortak kararı ile 2. el araba aldıklarını savunmuştur.
Dosya kapsamından; 18.04.2005 tarihinde 368,26 gr. 22 ayar altının Güneş Kuyumcusuna 6.186,77 TL"ye bozdurulduğu, davalının 27.04.2005 tarihinde 34 ... 54 plakalı Toyota Corolla 1999 model aracı satın aldığı, bu hususun tanık beyanları ile de doğrulandığı anlaşılmaktadır.
Kural olarak, evlilik sırasında kadına takılan ziynet eşyaları kim tarafından alınmış olursa olsun kadına bağışlanmış sayılır. Dava konusu kadına ait altınlar koca tarafından bozdurulup değişik amaçlarla kullanılmış olabilir. Çeşitli sebeplerle (ev veya araç alımı, evin ihtiyaçları, düğün borçları, balayı vs) koca tarafından bozdurulan bu altınların karşılığının hibe edilmediği müddetçe kadına iadesi zorunludur.
Bu durumda, ziynet eşyalarının iade edilmemek üzere kocaya verildiğinin, davacının isteği ve onayı ile ziynet eşyalarının bozdurulup harcandığının davalı yanca kanıtlanması halinde, davalı koca ziynet eşyalarının iadesinden kurtulur.
Somut olayda; davalı 368,26 gr altını bozdurduğunu ve araç alımı için davacı tarafından hibe edildiğini ileri sürmektedir.
Olayımızda; ispat yükü davalı tarafa düşmekte olup, davalı altınların araç alımı için davacı tarafından hibe edildiğini kanıtlayamamıştır.
O halde; mahkemece 368,26 gr altının dava tarihi itibariyle bedeli tespit edilerek, tespit edilen bedelin davacıya iadesine karar verilmesi gerekirken, delillerin yanılgılı değerlendirilmesi sonucunda yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 04.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.