MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında "2006 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın bahse konu faturaların gerçek bir ticari ilişki çerçevesinde düzenlendiğini, sahte olduklarını bilmediğini savunması, sahte fatura kullanma suçunda, suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanun"a göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de, faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, dosya içerisinde herhangi bir fatura aslı yada onaylı suretinin bulunmaması, buna karşılık Adli Emanetin 2011/7726 sırasında sanığın yetilisi olduğu şirkete ait 6 klasör evrak, belge ve faturanın bulunduğunun belirlenmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi bakımından; emanetteki belgeler duruşmaya getirtilerek içerisinde suça konu faturaların bulunup bulunmadığının tespitine çalışılması, bulunması halinde suça konu faturalardan her takvim yılı için kanaat oluşturacak kadar asılları veya onaylı suretleri dosya içerisine konulup incelenerek, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadıklarının tespit edilmesi, bulunmaması halinde ilgili kurumdan faturaların teminine çalışılması, KDV indiriminde kullanılan suça konu faturaları düzenleyen mükellef yönünden hazırlanan vergi suçu raporunun bir suretinin dosya içerisinde bulunduğu görülmekle, bu mükellef hakkında “2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek“ suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde davaların birleştirilmesinin mümkün olmaması durumunda dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgelerinin bulunup bulunmadığının ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılıp, gerektiğinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, bir takvim yılında birden fazla mükelleften temin edilen sahte faturaların kullanılması eyleminin, zincirleme olarak işlenen tek suçu oluşturacağı, UYAP kayıtlarında yapılan incelemede, sanığın 2006 takvim yılında ayrı mükellefiyet altında sahte fatura kullanmak suçundan Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 11.06.2013 tarih ve 2011/857 Esas-2013/601 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyetine karar verildiği, bu tarihten sonra aynı takvim yılında başka mükelleflerden de temin ettiği sahte faturaları kullandığına ilişkin tespitin, yeni bir suçu oluşturmayıp, zincirleme suç içinde değerlendirilmesi gerekeceği cihetle, mükerrer yargılama yapılmaması ve belirtilen eylemlerin zincirleme suç içinde kalıp kalmadığının değerlendirilmesi açısından; söz konusu dosyanın duruşmaya getirtilip incelenerek sanığın eylemlerinin zincirleme suç niteliğinde olup olmadığının belirlenmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Kullanılan son fatura tarihinin 25.12.2006 olması ve faturaların KDV indiriminde kullanılmış olmaları nedeniyle, “21.01.2007“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2006“ olarak yanlış yazılması,
b)Adli emanetin 2011/7726 sırasında kayıtlı bulunan belgelerin akıbeti hakkında bir karar verilmemesi,
c)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.