3. Ceza Dairesi Esas No: 2014/11149 Karar No: 2014/12706 Karar Tarihi: 26.03.2014
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2014/11149 Esas 2014/12706 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ü. Y. İçin kasten yaralama suçu nedeniyle verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, sanığın avukatı ve davacının avukatının itirazı sonucu reddedilmiş. Ancak Adalet Bakanlığı bu kararı kanun yararına bozma istemiyle Yargıtay'a iletmüş. Yargıtay, mahkemenin itiraz sebepleri hakkında değerlendirme yapması gerektiğini ancak eksik kovuşturma sebebiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceğini ve itiraz sebeplerinin esasa girilemeyeceğini ileri sürerek, kararı kanun yararına bozmuş. Sonuç olarak, mahkemenin verdiği hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri ise, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2-3-c, 62/1; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5, 231/12, 231/11, 309/4, 6/1-d, ve 265/2'dir.
3. Ceza Dairesi 2014/11149 E. , 2014/12706 K.
"İçtihat Metni"
Tebliğname No : 2014/59988- Kanun Yararına Bozma Mahkemesi :İstanbul Anadolu 8. Asliye Ceza Mahkemesi Tarihi :05/08/2013 Numarası :2013/146 / 2013/146
Kasten yaralama suçundan sanık Ü.. Y.."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2- 3-c ve 62/1. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair, İstanbul Anadolu 10. Sulh Ceza Mahkemesinin 27/06/2013 tarihli ve 2012/880 esas, 2013/565 sayılı kararına karşı sanık vekili Avukat Ç.. B.. ve katılan vekili Avukat M.. T.. tarafından yapılan itirazın reddine ilişkin, İstanbul Anadolu 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/08/2013 tarihli ve 2013/146 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 10.02.2014 tarih ve 2013/3095-10079 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 19.02.2014 tarih ve 2014/59988 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi. Mezkur ihbarnamede; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/12. maddesi uyarınca mahkeme kararının hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kısmının itiraza tabi olduğu, sanık hakkında tayin olunan cezaya ilişkin asıl hükmün ise, 5271 sayılı Kanun’un 231/11. maddesi de dikkate alınarak hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının ortadan kaldırılması durumunda temyiz kanun yoluna tabi olacağı, itirazın ise Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarihli ve 2012/10-534 esas, 2013/15 sayılı kararında da belirtildiği üzere 5271 sayılı Kanun"un 231. maddesindeki koşulların oluşup oluşmadığının yanı sıra suçun sübutuna ilişkin de incelenmesi gerekeceği cihetle, sanık vekili tarafından eksik kovuşturmaya dayalı hüküm kurulması ve katılan vekili tarafından sanık hakkında ayrıca yargı görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5237 sayılı Kanun"un 6/1-d ve 265/2. maddesi kapsamında hüküm kurulmaması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin zararları giderilmediğinden sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilemeyeceğinden bahisle söz konusu karara itiraz edildiğinin anlaşılması karşısında, merciince itiraz sebepleri hakkında değerlendirme yapılması gerekirken itirazı inceleme yetkilerinin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının koşullarının oluşup oluşmadığı ile sınırlı olduğu ve esasa girilmesinin mümkün olmadığı, şekil şartları yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle itirazın reddine karar verilmesinde; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı. Gereği görüşülüp düşünüldü: Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; İstanbul Anadolu 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/08/2013 tarihli ve 2013/146 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.