MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda kurulan hükmün, 14.02.2011 tarihinde sanığın iddianamede belirtilen adresine tebliğ için gönderildiği, muhattabın belirtilen adresten taşındığı belirtilerek tebligatın bila tebliğ iade edildiği, bunun üzerine kararın aynı adrese Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tekrar tebliğ edildiği, oysa sanığın yargılama sırasında savunması alınırken yeni adresini mahkemeye bildirdiği ve bu yeni adresin zapta geçildiği, bu nedenle önceki adrese yapılan tebligatın geçersiz olduğu, ayrıca Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebligat yapılan adreste sanığa daha önce yapılan geçerli bir tebligat bulunmadığı için tebligatın bu yönden de geçersiz olduğu anlaşılmakla öğrenme ile yapılan temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
1- Sanık hakkında 416 gün olarak belirlenen cezanın günlüğü 20 TL"den adli para cezasına çevrilirken, 8.320 TL yerine 9.320 TL adli para cezına hükmedilmesi,
2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden "9.320" ibaresinin çıkarılarak yerine "8.320" ibaresinin yazılması ve 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 21.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.