Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/1414 Esas 2018/2295 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : Beraat

Ankara 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.03.2016 tarihli, 2016/40-148 sayılı direnme kararı, mahalli Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilip, direnme kararının incelenmesi için dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 08.11.2016 tarihli, 2016/12-748-405 sayılı kararla yerel mahkemece ilk kararda yer almayan daire denetiminden geçmemiş açıklamalara yer verilip değişik gerekçeyle direnme hükmü kurulması nedeniyle yerel mahkemenin son uygulamasının direnme kararı olmayıp, yeni hüküm niteliğinde olmasından dolayı dosya temyiz incelemesi için Dairemize gönderilmekle; yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulu raporlarında istikrarlı bir şekilde vurgulandığı üzere; 100 promilden yüksek olarak saptanan alkol düzeyinin, güvenli sürüş yeteneğini kaybettireceğinin bilimsel olarak kabulü gerektiği ve 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Kanun"un 19. maddesi ile değişik 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu"nun “1.00 promilin üzerinde alkollü olduğu tespit edilen sürücüler hakkında ayrıca Türk Ceza Kanununun 179. maddesinin üçüncü fıkrası hükümleri uygulanır.” şeklindeki 48/6. maddesine göre 100 promilin üzerinde alkol veya uyuşturucu madde alınması sonrası araç kullanılmasının atılı suçun oluşması için yeterli olduğu anlaşılmakla; trafik ekiplerince yapılan yol kontrolünde durdurulan sanığın alkolmetre ile yapılan ölçümde 164 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edildiği somut olayda, atılı suçun yasal unsurlarının oluştuğu gözetilmeksizin, sanığın mahkumiyeti yerine, yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 01.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.