Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2018/323 Esas 2019/2636 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : 8. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle duruşma istemi değerden reddedildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı Orman Yönetimi vekili 03.04.2012 havale tarihli dava dilekçe ile davalı adına tapu siciline kayıtlı ... ilçesi, ... köyünde kain arsa vasıflı 206 ada 1 parsel sayılı taşınmazın 3270,6 m² bölümünün, 206 ada 2 parsel sayılı taşınmazın 549,7 m² bölümünün, 209 ada 1 parsel sayılı taşınmazın 2579,3 m² bölümünün kesinleşmiş orman sınırı içinde kaldığı iddiasıyla bu bölümlere ilişkin tapu kayıtlarının iptali ve orman niteliğiyle Hazine adına tescillerine ve davalının elatmasının önlenmesine karar verilmesi istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davacının davasının kabulü ile ... ili, ... ilçesi, ... köyü 206 ada 1 sayılı parseldeki dosya içerisinde bulunan teknik bilirkişi ...in 26/03/2014 tarihli raporuna ekli krokide (B) harfi ile gösterilen 3270,60 m²"lik kısım ... ili, ... ilçesi, ... köyü, 206 ada 2 sayılı parseldeki dosya içerisinde bulunan teknik bilirkişi..."in 26/03/2014 tarihli raporuna ekli krokide (B) harfi ile gösterilen 549,70 m²"lik kısmın ... ili, ... ilçesi, ... köyü, 209 ada 1 sayılı parseldeki dosya içerisinde bulunan teknik bilirkişi ..."in 26/03/2014 tarihli raporuna ekli krokide (B) harfi ile gösterilen 2579,30 m²"lik kısmın orman olması nedeniyle davalı adına olan tapusunun iptali ile orman vasfıyla Hazine adına tapuya teciline karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kesinleşmiş orman kadastrosuna dayalı tapu iptali ve tescil ile elatmanın önlenmesi istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde, 6831 sayılı Kanuna göre 2002 yılında yapılıp 29.07.2002 ilâ 29.01.2003 tarihleri arasında ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu ve 3302 sayılı Kanunla değişik 2/B madde çalışması vardır.
Genel arazi kadastro çalışması 1966 yılında yapılıp kesinleşmiştir.
Mahkeme hükmü davalıya 15/05/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz harcı ise 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra davacı vekili tarafından 06/12/2017 tarihinde yatırılmıştır. Davalıya mahkemece yapılan tüm tebliğatların aynı usûlle yapıldığı davalının bu tebliğatlardan sonra dava dilekçesine cevap verdiği gibi yargılama sırasında duruşmalara da katıldığı anlaşılmakla, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 15/04/2019 günü oy birliği ile karar verildi.