Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4 Esas 2015/5756 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4
Karar No: 2015/5756
Karar Tarihi: 16.04.2015

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4 Esas 2015/5756 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tehdit ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yapılan yargılama sonucu mahkûmiyetine karar verilmiştir. Sanığın suç tarihi itibarıyla onsekiz yaşını tamamlamadığı için cezasında indirim yapılmamış ve haklarından yoksun bırakılmıştır. Ancak yapılan kanun yararına bozma istemi sonucunda, sanığın suç tarihinde onbeş-onsekiz yaş grubunda olduğu ve bu nedenle cezasında indirim yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu doğrultuda sanığa 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezası verilmiş, cezasında takdiri indirim uygulanmış ve adli sicil kaydı göz önünde bulundurularak cezanın ertelenmesine yer olmadığı kararı verilmiştir. Kanunlar ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK) 31/3. maddesi: Suç tarihinde onsekiz yaşını tamamlamamış olan kişiler hakkında cezada indirim yapılmayacak.
- 5237 sayılı TCK 53/1. maddesi: 1 yıl veya daha az süreli hapis cezalarında ceza ertelenebilir.
- 5237 sayılı TCK 53/4. maddesi: Kısa süreli hapis cezası ertelenmiş veya fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişiler hakkında birinci fıkra hükmü uygulanmaz.
- 5237 sayılı TCK 62/1. maddesi: Hapis cezasında takdiri indirim yapıl

14. Ceza Dairesi 2015/4 E. , 2015/5756 K.

"İçtihat Metni"

Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan yapılan yargılama sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Sivas Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 23.12.2013 gün ve 2012/490 Esas, 2013/808 Karar sayılı hükmün temyiz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine sanığın kayden 11.12.1993 doğumlu olduğu, tehdit suçunun 14.12.2011 tarihinde işlendiği, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun ise suç tarihi itibarıyla sanığın onsekiz yaşını ikmal etmediği dönemde işlediğinden tayin olunan cezadan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmamasında ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53/4. maddesinde yer alan “Kısa süreli hapis cezası ertelenmiş veya fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişiler hakkında birinci fıkra hükmü uygulanmaz” şeklindeki düzenleme karşısında, onsekiz yaşını ikmal etmeyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/1. maddesindeki haklardan yoksun bırakılmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle kanun yararına bozma istemi üzerine Dairemizin 16.10.2014 gün 2014/7711 Esas, 2014/11251 sayılı Kararı ile kanun yararına bozma talebinin kabulü ile yerel mahkeme kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulmasına, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesi kararına, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20.06.2014 gün ve 2014/230189 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesinin 4-d bendindeki yetkiye dayanılarak hükümlü hakkındaki kararın Dairemizce verilmesi gerektiğinden bahisle itiraz edilip Dairemize gönderilmekle gereği düşünüldü:
Sivas Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 23.12.2013 gün 2012/490 Esas ve 2013/808 sayılı Kararının kanun yararına BOZULMASINA,
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 309/4-d bendindeki yetkiye dayanılarak hükmün C-5. bendindeki TCK.nın 62. maddenin uygulanmasına ve müteakip TCK.nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkartılarak yerine ,
“Sanığın suç tarihi itibarıyla onbeş-onsekiz yaş grubunda olması nedeniyle TCK.nın 31/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapılmak suretiyle 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına,
Sanığın dosyadan anlaşılan saygılı davranışları, cezanın sanığın geleceği üzerindeki olası etkileri değerlendirildiğinde TCK.nın 62/1. maddesi uyarınca sanığın cezasında takdiren 1/6 oranında indirim yapılarak sonuçta sanığın 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına,
Sanığın adli sicil kaydında gözüken sabıka kayıtları ve dosyaya yansıyan kişiliği gözetildiğinde bir daha suç işlemeyeceği hususunda kanaat oluşmadığından cezasının TCK.nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına” sair hüküm fıkralarının aynen muhafazasına 16.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.