Çocuğun basit cinsel istismarı ve basit cinsel saldırı suçlarından sanık ... hakkında yapılan yargılama sırasında, 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik yapılmasına Dair Kanunun 59. maddesi ile Türk Ceza Kanununun 103. maddesinde yapılan değişiklikle çocuğun cinsel istismarı eyleminin ağır ceza mahkemesinin görev alanına giren suç haline getirildiği gerekçesiyle mahkemenin görevsizliğine, dosyanın görevli ve yetkili Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine dair 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.07.2014 tarihli ve 2012/454 Esas, 2014/385 sayılı Kararına yönelik itirazın kabulü ile Asliye Ceza Mahkemesinin 16.07.2014 tarihli ve 2012/454 Esas, 2014/385 sayılı görevsizlik kararının kaldırılmasına ilişkin Ağır Ceza Mahkemesinin 10.11.2014 tarihli ve 2014/1110 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi;
Dosya kapsamına göre, 6545 sayılı Kanunun 59. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 103/1. maddesinin üst sınırının 15 yıla kadar hapis cezası olarak değiştirilmiş bulunması karşısında, bu suça bakma görevinin Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu nazara alındığında, delillerin takdir ve değerlendirilmesi ile lehe Kanun değerlendirmesinin üst dereceli mahkeme tarafından yapılması gerektiği gözetilmeden itirazın reddi yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 19.02.2015 gün ve 94660652-105-51-12402-2014-4484/13169 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Cumhuriyet Başsavcılığının 23.05.2012 tarihli iddianamesinde tarif edilen eylemin cinsel arzuları tatmin amacına yönelik olduğunun tespiti halinde, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı TCK.nın 103/1. maddesi ikinci cümlesindeki sarkıntılık düzeyinde kalan çocuğun basit cinsel istismarı suçunu oluşturduğunun anlaşılması karşısında, Ağır Ceza Mahkemesinin 10.11.2014 tarihli ve 2014/1110 D. İş sayılı Kararının usul ve kanuna uygun olduğu anlaşılmakla, kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görülmediğinden talebin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.